Jacek Woźniakowski - sylwetka autora

Prof. dr hab. Jacek Woźniakowski był wybitnym polskim historykiem sztuki, pisarzem, publicystą, dziennikarzem i tłumaczem. Urodził się w majątku Biorków, położonym na ziemi małopolskiej. Warto wspomnieć, że jego pradziadek to znany malarz, Henryk Rodakowski, a dziadek to ekonomista i taternik Jan Gwalbert Pawlikowski. Jacek Woźniakowski zdobył wykształcenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, a podczas II wojny światowej działał w strukturach Armii Krajowej. Po zakończeniu wojny ukończył studia polonistyczne i filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Swoją karierę dziennikarską i literacką związał z takimi czasopismami jak "Tygodnik Powszechny", "Znak" oraz "Wierchy". Przez wiele lat pełnił również rolę wykładowcy na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jako autor opublikował dziesięć książek i zajmował się tłumaczeniem dzieł znanych pisarzy, takich jak Graham Greene i Johan Huizinga. W latach 1990-1991 pełnił funkcję prezydenta Krakowa. Za swoje zasługi otrzymał Krzyż Oficerski oraz Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Życie prof. Woźniakowskiego trwało 92 lata. Wśród jego prac można wyróżnić takie publikacje jak "Zapiski z Kampanii Wrześniowej" (1959), "Laik w Rzymie i Bombaju" (1964), "Góry niewzruszone" (1974), "Czy kultura jest do zbawienia koniecznie potrzebna?" (1988) oraz "Ze wspomnień szczęściarza" (2008). Jego żona, Maria "Maja" Karolina Plater-Zyberk, towarzyszyła mu przez wiele lat aż do jego śmierci w 2012 roku. Mieli czworo dzieci: dwie córki, Różę Marię i Annę, oraz dwóch synów, Henryka i Jana.