Henryk Suzo OP - sylwetka autora

Błogosławiony Henryk Suzo z Konstancji, niemiecki dominikanin i jeden z największych mistyków średniowiecza, prowadził tak intensywne życie, że nie wystarczyło dla niego jedno imię. Znany był jako Trubadur Przedwiecznej Mądrości, czasem także Miłości i Piękna, oraz „święty naznaczony tajemnicą Męki Pańskiej”. Jego dzieła często podpisywano jako „Frater Amandus”, co odzwierciedlało jego miłość do Przedwiecznej Mądrości, którą dostrzegł w cierpiącej twarzy Ukrzyżowanego. Był ascetą, wędrownym kaznodzieją oraz intelektualistą o bogatej poetyckiej wrażliwości. Często oskarżany o herezję z powodu jego zrozumienia i umiłowania wiedzy, która przerastała prostotę czasów, w których żył. Nie był dobrze widziany przez możnych, których nawracane kochanki stały się jego uczennicami, natomiast cieszył się szacunkiem i uwielbieniem sióstr dominikanek, którym ukazywał ścieżki jednoczenia się z transcendentnym Bogiem.

Jego najważniejszym dziełem jest „Księga mądrości przedwiecznej”, uznawana za jeden z najświetniejszych przejawów średniowiecznej mistyki. Ścieżka jego życia była pełna umartwień w klasztorze, podejmowanych z miłości do Przedwiecznej Mądrości, a następnie obfitującej działalności kaznodziejskiej, częściowo spisanej przez samego Suzo, a częściowo przez jego wierne słuchaczki. Było to życie pełne oddania Bogu w obliczu wszelkich trudności i prób. W sercu jego mistyki leżało pojęcie „Gelassenheit”, które można tłumaczyć jako „wyrzeczenie”, „zaparcie się”, „rezygnacja”, „zawierzenie” — prowadzące do pełnej jedności z Bogiem.

Nie jest pewne, gdzie i kiedy się urodził, lecz przypuszcza się, że miało to miejsce w 1295 roku w Konstancji, na zachodnim brzegu Jeziora Bodeńskiego.