Adam Grzymała-Siedlecki - sylwetka autora

Adam Franciszek Józef Grzymała-Siedlecki był wybitnym polskim krytykiem literacko-teatralnym oraz pisarzem, pochodzącym z rodziny zubożałej szlachty. Studiował na warszawskiej Szkole Inżynierskiej Wawelberga i Rotwanda, a także na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zgłębiał matematykę i polonistykę. Jako recenzent teatralno-literacki, jego artykuły gościły w wielu czasopismach, a jego pasja do teatru zaowocowała założeniem krakowskiego Teatru Ludowego. W trakcie swojej kariery współpracował z kilkoma teatrami zarówno w Krakowie, jak i w Warszawie.

Grzymała-Siedlecki zasłynął także jako autor wielu książek o tematyce teatralnej i artystycznej. Korzystał z różnych pseudonimów, takich jak Quis, Mus, Franciszek Wierzbiński i Jan z Marnowa, co pozwalało mu na większą swobodę twórczą. Jego zasługi na polu kultury zostały docenione przyznaniem Złotego Krzyża Zasługi w 1947 roku oraz Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski w 1956 roku.

Zmarł w wieku 91 lat, dokładnie w dzień swoich urodzin. Wśród jego najważniejszych dzieł znaleźć można "Wyspiański. Cechy i elementy jego twórczości" wydane przez Wydawnictwo Friedlein w 1909 roku, "Galeria moich bliźnich" z 1911 roku, "Samosęki" opublikowane przez Wydawnictwo Gebethnera i Wolffa w 1924 roku, "Pani ministrowa" z 1930 roku, a także "Sto jedenaście dni letargu. Wspomnienia z Pawiaka z lat 1942/1943" wydane przez Wydawnictwo Literackie w 1966 roku. Prywatnie był mężem Marii Szumowskiej i ojcem Jacka.