As Dust Dances

“As Dust Dances”

“Łatwiej było stać się niewidzialną, niż zmagać się z całym gównem, które mi się w życiu przytrafiło.”


[współpraca reklamowa @purple_book_wydawnictwo]

Jestem zakochana. Ponownie.

Pierwszy raz przeczytałam tę książkę kilka lat temu. Pamiętam, że wtedy bardzo ją polubiłam. Jednak teraz, kiedy po latach wróciłam do niej przy wznowieniu, poczułam, że ponownie znalazłam się w domu.

Bo książki Samanthy takie są. Pełne ciepła, troski o drugą osobę i współczesnych problemów.

O miłości, która potrzebowała czasu.

O najlepszym początku.

A oni? Stracili wiele.

Skylar – piosenkarka, która z własnego wyboru trafiła na ulicę. Spełnione marzenia, koszmarny ból i poczucie winy. Jej postać była złożona, a jej podróż przez życie – intensywna.

Killian – dyrektor kreatywny, producent muzyczny, który ją dostrzegł. Bezwzględny w dążeniu do sukcesu. Troskliwy, opiekuńczy.

Jeden kontrakt,
jeden album,
i centrum uwagi, której ona nie chce,
a także przeszłość, która pragnie pojednania.

“Chcę ci pomóc się podkładać w nadziei, że ty będziesz umiała poskładać mnie.”

Ich relacja nie była „insta love”. To była relacja, która potrzebowała czasu. Czasu na dojście do siebie, przyjaźń, zaufanie. Relacja pełna niepewności, obaw i otulającej namiętności. To, co działo się między nimi, było tak naturalne, tak autentyczne… prawdziwe niezakłamane piękno.

Niejednokrotnie byłam wzruszona.

Jednak to, w jaki sposób Samantha podeszła do tematu, a także poruszane w książce kwestie, sprawiły, że zakochałam się w niej jeszcze bardziej. Tyle komfortu…

Ciemna strona sławy,
tragedie rodzinne,
bezdomność.

I uzdrawiająca moc muzyki.

Ból.
Przebaczenie.

I miłość aż do ostatniej nuty.

Bo przesłanie tej historii jest jasne i proste…

Nie da się uciec od własnej przeszłości. Ona potrzebuje zmierzenia, nawet jeśli przytłacza.

O zrozumieniu i odnalezieniu własnego szczęścia i utrzymaniu kontroli nad własnym życiem.

O muzyce, która nie jest tylko melodią. Bo…

Muzyka to coś więcej. Wykracza poza nas, a jednocześnie tkwi głęboko w nas samych.

Bo… muzyka łączy wspomnienia i wiąże duszę.

Czytajcie!