Antropologia strukturalna

"Antropologia strukturalna", opublikowana w 1958 roku, to przełomowe dzieło Claude’a Lévi-Straussa, jednego z najbardziej uznanych francuskich antropologów. W momencie jej wydania Lévi-Strauss miał już na koncie kilka znaczących prac, w tym popularne "Smutek tropików". Publikacja "Antropologii strukturalnej" przyczyniła się do jego powołania do Collège de France rok później.

Książka jest podzielona na rozdziały, które eksplorują takie zagadnienia jak język i pokrewieństwo, organizacja społeczna, magia i religia (ze szczególnym uwzględnieniem struktury mitów) oraz sztuka. Tytuł sam w sobie stanowi zapowiedź nowatorskiego podejścia do badań antropologicznych. Lévi-Strauss, opierając się na tradycji amerykańskiej, koncentruje się bardziej na antropologii kulturowej niż na etnologii, rozróżniając tę pierwszą jako naukę teoretyczną i porównawczą od opisowej etnografii.

Jego teorie dążą do odkrycia ukrytych struktur organizujących różnorodne aspekty życia społecznego. Lévi-Strauss stara się zbalansować abstrakcyjną teorię i szczegółowe, choć czasem powierzchowne, opisy etnograficzne. Czerpiąc z fonologii Roman Jakobsona i lingwistyki Ferdinanda de Saussure’a, wykorzystuje proste metody algebraiczne do rozwoju złożonych koncepcji, tłumaczących między innymi więzi pokrewieństwa w różnych kulturach i mitologiach.

Strukturalizm stał się jednym z dominujących kierunków w naukach humanistycznych w latach sześćdziesiątych XX wieku, a "Antropologia strukturalna" odgrywała kluczową rolę w jego popularyzacji. Dla Lévi-Straussa etnologia strukturalna była nie tyle formalnym badaniem oderwanym od empiryki, co integralnym elementem badań nad naturą ludzkiej historii i kultury.