Aced. Uwikłani. Driven. Tom 4

Pewno myśleliście, że w tej serii nie ma już miejsca na kolejne książki. Mogliście uważać, że doświadczyliście już wszystkich możliwych emocji związanych z losem Rylee i Coltona. ALE NIE!. Byłam wielokrotnie poruszona, rozgniewana, oszołomiona za sprawą Driven , Fueled i Crashed, ale w Aced K. Bromberg postawiła poprzeczkę jeszcze wyżej. Wielokrotnie zostałam przez nią doprowadzona do łez. I choć sama się nie spodziewałam, to Bromberg dostarczyła książkę, która znów zdobyła moje serce. Nie potrafiłam sobie wyobrazić, co dalej będzie się działo w Aced. Akcja książki ma miejsce 6 lat po ślubie i skończyło się na tym, że Coltona i Rylee spotkało wreszcie zasłużone szczęście. Bardzo miło, ale K. Bromberg najwyraźniej nie przepada za takimi bajkowymi historiami. 

W Aced udało się jej jeszcze bardziej dołożyć do pieca. Udało się jej również przedstawić zakochanych w nowym świetle, choć myślałam, że dostrzegłam już wszystkie psychologiczne aspekty tych postaci. Colton, choć nadal jest człowiekiem nawiedzanym przez swoje demony, nie cofnie się przed niczym w obliczu przeciwności losu i pokazuje tym razem niesamowitą siłę woli. W przeszłości, w obliczu wielu trudności, z którymi musiał się zmierzyć, utopiłby swoje smutki w Jacku Danielsie lub zareagował agresją, czy nawet zamknięciem w sobie. Tutaj jednak tak nie jest, bo Colton stawia czoła próbom z wysoko podniesioną głową i zaciśniętymi pięściami. Widać, że nabrał wielkiej dojrzałości i nawet jeśli pozostaje tym mrocznym charakterem, można odczuć, że jest rozsądniejszy i bardziej panuje nad sobą. Sprawy z przeszłości co prawda odżyją i narobią mu kłopotów. Ciężar na jego barkach będzie ogromny i czy będzie w stanie udźwignąć tę (miejmy nadzieję) ostateczną próbę? 

Rylee również przedstawiona jest w nieco innym świetle. Po przeczytaniu Driven , Fueled, Crashed i Raced wniosek może być tylko jeden: Ry to wspaniała kobieta, która przedkłada szczęście i spokój innych nad własne uczucia. Rzadko czytałam powieść z udziałem tak bezinteresownej postaci kobiecej. Uważamy, że los rzucał już pod jej nogi wystarczająco dużo kłod i czas, by wreszcie cieszyła się szczęściem, na które tak bogato zasługuje. Jednak Aced nie zapewni jej spokoju, a ból i smutek powracają, gdy odkrywamy nowe próby, z którymi będzie musiała się zmierzyć. Czy obecność Coltona, Haddie i innych bohaterów uratuje ją przed tym smutnym losem? Czy w końcu odnajdzie drogę do niewzruszonego szczęścia? Przygotujcie chusteczki, bo momentów wzruszenia nie brakuje. 

Aced to także powrót Becketta i Haddie Motgomery, których nadal uwielbiam. To postacie, które są powiewem świeżego powietrza, którego bohaterowie potrzebują w tym pełnym niepokoju świecie. Oboje wiedzą, jak popchnąć naszych bohaterów w ich stronę lub poprowadzić ich do znalezienia wniosków, które potencjalnie mogą wyciągnąć ich z kłopotów. Beckett to zawsze wierny przyjaciel, który nie oszczędza Coltona i który nakłania go do rozmowy na tematy, które go denerwują. W Aced nie interweniuje zbyt często, ale jak już to zawsze celnie. Jeśli chodzi o Haddie, to zdecydowanie uwielbiam tę postać. Rozumie Rylee lepiej niż ktokolwiek inny i zawsze przy niej jest. Pokazuje swoją lojalność wobec Rylee, przychodząc jej z pomocą na każde pstryknięcie palcami. Kolejną postacią godną wyróżnienia jest Andy. To uosobienie postaci ojca i myślę, że po raz kolejny był świetny. 

Gorąco polecam Aced, która może nie jest najlepszą książką z tej serii, ale naprawdę utrzymuje wysoki poziom. Pani Bromberg po raz kolejny udało się wywołać u mnie pożądane emocje, wzruszyć dzięki przygodom, jakie czekają Coltona i Rylee. Szykujcie chusteczki, bo na pewno się przydadzą.

„Aced” to ostatni tom, który kończy przygody Coltona i Rylee. Uważam, że tematy ojcostwa, macierzyństwa, a zwłaszcza depresji poporodowej zostały tutaj poruszone w rzeczowy i konkretny sposób. Nie mówimy o niej wystarczająco często, a dotyka ona wiele kobiet i podobało mi się, że została tak dobrze przedstawiona. Obawiałam się, że jeszcze jeden tom z Rylee i Colton, to będzie o jeden za dużo. Niemniej kontynuacja wydaje mi się teraz dość uzasadniona. Bohaterów żonatych i szczęśliwych dotyka pewne wydarzenie z przeszłości i znów stawia ich dalszą relacje pod znakiem zapytania. Colton i Rylee mają właśnie doświadczyć najpiękniejszej rzeczy, jaką para może przeżyć i to właśnie z tą nową perspektywą patrzą teraz na swoją przyszłość. Jednak jak w każdej historii nic nigdy nie jest idealne i bardzo szybko kłopoty będą następować jeden po drugim i stopniowo zaciemniać sielankowy obraz stworzony przez naszych zakochanych. Ewolucja bohaterów jest niezwykła, a odkrywanie ich zespolonych ze sobą to prawdziwa przyjemność. Po raz kolejny K. Bromberg wciąga w wir codziennego życia Coltona i Rylee. Dla tej dwójki nie ma w tej serii wytchnienia. Ich zaufanie nie budzi już wątpliwości w obliczu prób, którym zostaną poddani. Są też bardzo dobrze otoczeni, czy to przez rodzinę, czy dzieci z domu, jeszcze bardziej obecne w ACED. Z przyjemnością znów spotkałam dzieci, które dzięki Rylee urosły i nabrały dojrzałości oraz wspaniałych ludzkich cech. Dbają o siebie nawzajem i opiekują się Rylee jak własną matką. Colton nie daje się prześcignąć, gdyż nie waha się wzywać otaczających go ludzi, by pomogli mu wyjść z chaosu, w którym oboje się znaleźli. Mimo że nadal dręczą go liczne wątpliwości, jego charakter pozytywnie ewoluował i jest teraz znacznie bardziej dojrzały i pewny siebie niż w poprzednich tomach. Powieść jest niemal idealna, styl Bromberg tak samo dobry jak wcześniej. Emocjonalnie jest to duża huśtawka, ale w końcu po to się czyta romanse. Poza tym dzięki „Aced” jeszcze mocniej można sobie uświadomić, że życie nie jest usłane różami, nawet jeśli w naszym życiu pojawia się największe szczęście, ale kiedy jesteśmy z odpowiednią osobą możemy stawić czoła wszystkiemu, bo miłość jest silniejsza niż wszystko.

„Pieprzona Rylee.
Powietrze dla moich płuc.
Moje życie.
Mój kryptonit.
A ja sprowadziłem na nią ten cały chaos.”