Znak i omen. Wiccańskie kredo. Tom 1

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Marah Woolf, choć wcześniej słyszałam wiele dobrego o jej książkach. I chyba będę musiała je nadrobić, bo świat ,,Znaku i Omenu" pochłonął mnie od pierwszych stron! 🤩 Po zakończeniu długo zbierałam się do napisania recenzji, ponieważ ostatnie 100 stron to był prawdziwy rollercoaster emocjonalny. Długo też zastanawiałam się jak opisać moje odczucia jednocześnie nie zdradzając za dużo z fabuły, ponieważ każda rozmowa bohaterów wyjaśniając jedną sprawę generowała jednocześnie trzy nowe niejasności. 🫢 Zacznę może od tego, że książka ma 500 stron, a totalnie tego nie odczułam, autorka ma tak lekki i przyjemny styl pisania.

Jak już mówiłam przepadłam dla wykreowanego świata. 😍 Mamy tutaj trzy ludy, zepchnięte przez ludzi do życia w krainie zwanej Ardeal, które tylko z pozoru trzymają podpisany między sobą pokój, a tak naprawdę każdy z nich kryje wiele spisków i tajemnic. Przez to, że główna bohaterka o imieniu Valea jako dziecko trafiła do krainy ludzi i niewiele wiedziała o swojej ojczyźnie czytelnik miał możliwość odkrywania wszystkiego wraz z nią, a było tego sporo. 🔍 Dlatego przez prawie 400 stron przewijały się głównie dialogi niż dynamiczna akcja, co jak mam być szczera nie przeszkadzało mi, ponieważ nie przepadam za dużą ilością długich opisów, a prowadzone rozmowy przeplatane z mniejszymi wydarzeniami były naprawdę ciekawe. 🤗

Byłam zachwycona tym jak wiele mogłam dowiedzieć się o zasadach i zwyczajach wiccan, strzyg i czarownic, a także jak każdy pojawiający się bohater został stworzony. Przewinęło się ich wielu (na szczęście na początku książki jest spis postaci), a każdy z nich miał swoją osobowość i przeszłość. ❣️ Czasami tylko musiałam na chwilę się zatrzymać i przetworzyć przeczytane informacje i połączyć przysłowiowe kropki, bo różnych powiązań między bohaterami było również sporo. 😅
Muszę przyznać, że nie było tutaj osoby, której bym nie polubiła, nawet te złe miały w sobie coś interesującego. Co do wątku romantycznego między Valeą i Nikolaiem to zdziwiłam się, że tak szybko doszło do zbliżenia, ale jak akcja przeniosła się do Caraimanu to bardzo dobrze mi się go śledziło. Oprócz tej dwójki polubiłam także bardzo relację Kayli i Magnusa oraz Kyrilla i Alexeja.
Wracając jeszcze do wspomnianego rollercoasteru emocjonalnego... Tak jak obiecałam nie będę tutaj spojlerować, choć kusi, więc tak ogólnie powiem, że takiego obrotu spraw się nie spodziewałam. Szczególnie tego, że moje serce zostanie złamane przez to co stało się z jednym bohaterem...
Podsumowując, czekam z niecierpliwością na to co autorka przygotowała w kolejnych tomach, a po okładkach i opisie drugiego tomu czuję, że historia dopiero zaczęła się rozkręcać.