Zarys wybranych konfliktów zbrojnych w Afryce w drugiej połowie XX w.

Rok 1960, znany jako rok Afryki, stał się kluczowym momentem dla wielu afrykańskich państw, które zyskały niezależność od europejskich kolonii. Wraz z nowo zdobytą suwerennością, kraje te musiały stawić czoło licznym wyzwaniom, a jednym z najpoważniejszych były konflikty graniczne. Warto zaznaczyć, że granice większości afrykańskich państw zostały odziedziczone po dawnych koloniach europejskich, często bez uwzględnienia etnicznych i kulturowych podziałów ludności. Taki stan rzeczy przyczynił się do późniejszych sporów, jak na przykład konflikt etiopsko-somalijski, oraz ruchów separatystycznych prowadzących do wojen domowych, jak miało to miejsce podczas konfliktu etiopsko-erytrejskiego.

W wielu afrykańskich krajach próby ustanowienia i utrzymania demokracji, która była powszechna w dawnych metropoliach, napotkały na poważne trudności. Często w wyniku przewrotów wojskowych władzę przejmowali dyktatorzy wojskowi, starający się rozwiązywać problemy wewnętrzne metodami siłowymi, co można było zaobserwować w Etiopii, Ugandzie czy Czadzie. Niektórzy z nich dążyli do stworzenia ze swojego kraju regionalnego mocarstwa, jak w przypadku Libii czy Ugandy. Bywało też, iż o władzę rywalizowało wielu pretendentów, co prowadziło do długotrwałych wojen domowych, w które nierzadko angażowały się sąsiednie państwa, jak to miało miejsce w Czadzie i Ugandzie.