Wyznania rzekomo porządnej dziewczyny

4/5
Po skończeniu tej książki mam wiele przemyśleń na jej temat – dotyczą one różnych sfer, są pochwałą koncepcji i wykonania oraz w pewnym stopniu wywołują we mnie poczucie szerzenia stereotypizacji, powielania schematu.
Mimo, że zwykle nie sięgam po ten gatunek to bardzo ucieszył mnie fakt powstania fabuły o tym (psycho)somatycznym problemie – byłam więc ciekawa zobrazowania tej kwestii. Pochwica rzadko jest tematem książek (młodzieżówek), a w ten sposób może pomóc w oswajaniu zaburzenia wśród młodych osób.
Jeśli chodzi o elementy, które miały, w moim mniemaniu, negatywny charakter - to przyjmowanie roli psychoterapeutki – ginekolożki przez młodą, nastoletnią dziewczynę. Rozumiem zamysł, że w momencie braku możliwości sięgnięcia po profesjonalną pomoc, pojawia się ona w postaci rówieśniczki – aczkolwiek jest to niesamowicie nieetyczne. Na szczęście nie był to główny wątek, nie przyczynił się też do dużej szkodliwości, a jedynie rozpoczął pasmo wydarzeń z pozytywnym skutkiem.



SPOILERY:
Inny aspekt to motyw toksycznych relacji, które mogą przyczyniać się do owych lęków, powodujących objawy fizyczne. Uważam, że o wiele lepszy przykład dałaby historia, gdzie niezależnie od związku możliwe jest wyzdrowienie – daje to nadzieję oraz nie sugeruje, że jedyna możliwość na wyjście z choroby to rozstanie. Takie rozwiązanie może tworzyć teorię, że winny danej sytuacji jest partner, a przecież jak wiadomo te przyczyny są różne (odnoszące się chociażby do naszych własnych przekonań).