Wśród umarłych

„Wśród umarłych” Stanisława Lema stanowi drugą część cyklu „Czas nieutracony”, będąc kontynuacją „Szpitala Przemienienia.” Do miasta, identyfikowanego jako rodzinny Lwów pisarza, przyjeżdża młody chłopiec, Karol Wilk, który jest samorodnym matematycznym geniuszem. Zatrudniając się w warsztatach samochodowych, zyskuje wsparcie grupy profesorów, pragnących ochronić jego wyjątkowe zdolności przed brutalnością wojny i okupacją. Chłopiec rozwija się zarówno intelektualnie, jak i społecznie, a oba te procesy osiągają swoje apogeum podczas dramatycznych wydarzeń związanych z likwidacją lwowskiego getta. Powieść ta odzwierciedla napięcie pomiędzy wymogami socrealistycznej cenzury a osobistymi doświadczeniami autora. Lem maskuje realistyczne szczegóły Lwowa przez zaszyfrowane nazwy, subtelnie wplatając w fabułę wątki Zagłady, wojennego wykluczenia oraz historii własnego przetrwania. „Wśród umarłych” to opowieść o dorastaniu, samotności i moralnych rozterkach w świecie, gdzie śmierć i dehumanizacja stały się normą.