Wianki i wiano. Zakryte lustra. Tom 2

Po przeczytaniu pierwszego tomu cieszyłam się, że mam drugi, a dokładniej mówiąc- najlepiej mieć całą serię nim zacznie się czytać, bo jest to historia, od której ciężko się oderwać. Autorka pisze tak pięknie, że ciągle chce się wiedzieć co dalej.


Po upadku Powstania Listopadowego mieszkańcy Przylipia mimo represji, strachu o jutro, o przyszłość ojczyzny starają się żyć normalnie. Do tej pory było tu bezpiecznie, zamieszki były w Warszawie, jednak obecnie to się zmieniło, jest coraz bardziej niebezpiecznie, wszelkie przejawy patriotyzmu są karane. Dzieją się straszne rzeczy, żołnierze cara mordują, grabią majątki i podpalają.

Edward długo zabierał o Antoninę, ta wreszcie ulega i biorą ślub. Niestety musiał być skromny, gdyż przez udział kobiety w powstaniu są narażeni.
Antonina zmieniła się, nie podoba mi się, chce zaznaczyć swoją pozycję, a wiadomo, że dwie gospodynie w jednym majątku to po prostu nie może się udać. Edwarda mi żal, nie ma szczęścia do kobiet- najpierw zmarła mu Eliza, druga żona jest oziębła.

Niestety człowiek jest istotą śmiertelną, tak więc i w Przylipiu przyjdzie mieszkańcom pogodzić się ze stratą bliskich. Po śmierci Rozalii czuć brak gospodyni, niby służba wie doskonale co ma robić, jednak brak jej jest odczuwalny. W dworku zrobiło się pusto, służby jest więcej niż państwa. Bardzo brakuje mi seniorki rodu i trudno zaakceptować tak nagłą śmierć.

Do Przylipia dołączają nowe postacie- ocalony chłopiec Imre, oraz ochmistrzyni Elżbietka.
Zjawia się też Malwina, a serce Edwarda znów mocniej zabije.

"Dość krzywdy kobiet. Od stuleci tyle się zmienia. Wojny, powstania, rewolucje i ewolucje. Kobiety wciąż traktowane są jak należne mężczyznom trofea".

Niezmiennie rytm życia w Przylipiu wyznaczają pory roku oraz święta. Dzieci dorastają, rodzą się nowe uczucia.
Życie biegnie dalej. Żal mi ludzi, którym przyszło żyć w takiej Polsce, w kraju którego nie było na mapach... Aż trudno sobie to wyobrazić, nie mogli żyć swobodnie w swoim kraju! Ponownie odczuwam wdzięczność, że żyję tu gdzie żyję i w takim, a nie innym czasie.

Autorka pięknie kreuje nam obraz, oddaje klimat epoki, wspaniałe opisy zarówno przyrody, otoczenia jak i domowej krzątaniny. To wszystko sprawia, że czytając czujemy się świadkami opisywanych wydarzeń. Lektura dostarcza ogromu emocji.
A zakończenie tej części mocno zaskakuje. Tak więc trzeba od razu sięgnąć po kolejny tom.

Jestem zachwycona historią rodu Stalickich. Przypomnę, iż inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami.
Idealna lektura dla lubiących sagi rodzinne, powieści osadzone w dawnych czasach, czy z tłem historycznym.