Stulecie Jakowa

Jakiw poczuł, jak wiek daje o sobie znać. Przy drzwiach swojej chaty zatrzymał się, chwytając mocno framugę, by utrzymać równowagę. Świat wokół niego jakby odpłynął, choć nie było to dla niego nowością. Tym razem jednak w jego sercu pojawiło się coś innego, jakby igła przeszyła je na wylot. Przez chwilę obawiał się, że upadnie i nikt go szybko nie znajdzie. Mimo tych myśli wiedział, że dopóki żyje, musi robić to, co zawsze — czekać na listonoszkę i ewentualną wiadomość. Może w końcu przyjdzie list od dziewczyny, Oleńki, Aliony...

W życiu Jakiwa Mecha, niczym przelotny motyl, pojawia się pewnego dnia bezdomna dziewczyna. Jej pytanie o miłość pobudziło w nim wspomnienia o miłościach, lękach, wojnach i reżimach, radości i smutku, a także grzechach i skrusze, które przeżył przez lata. Powieść "Stulecie Jakowa" pozostawia głębokie wrażenie na czytelnikach, niezależnie od ich upodobań literackich. Od razu przekonuje nawet największych krytyków, niczym ciepły dotyk żywej istoty.

Ta książka opowiada historię Jakiwa Mecha, prostego Poleszuka, przedstawiciela wymierającego pokolenia ludzi z ubiegłego wieku. Jego życie, pełne burz i wyzwań, jest jednocześnie odzwierciedleniem doświadczeń, które w różnym stopniu mogą być bliskie każdemu z nas. To właśnie sprawia, że "Stulecie Jakowa" wpisuje się w krąg niezwykłych, uniwersalnych powieści.