Serca ze śniegu i płomieni

Tak to jest jak sięga się po książki dziejące się w zimowej scenerii latem. Było dobrze, ale muszę się do czegoś przyczepić.

Sam pomysł na fabułę i jej poprowadzenie było naprawdę dobre. Pomysł Moniki Magoskiej-Suchar byłby strzałem w dziesiątkę, gdyby nie to, że.. było tego ciut za dużo. Tu romans, tu elementy thrillera, tu znowu wątek paranormalny. Jednak jeśli chodzi o całokształt to historia Bianci bardzo mi się podobała. Zdradzona kobieta, ucieczka w nieznane, plany zaczęcia od nowa, które zostają pokrzyżowane przez.. no właśnie. Ale czy połączenie świata żywych i umarłych było dobrym rozwiązaniem? Wiem, że to fikcja literacka, jednak osobiście było to dla mnie aż za bardzo naciągane. Za to każdy inny element historii został wykreowany po mistrzowsku.
Pikantne sceny w lekturze są oznaczone spicy skalą 4/5 🔥, więc ta ocena powinna mówić sama za siebie. Relacja pomiędzy bohaterami rozwijała się dość szybko, ale same sceny zbliżeń zostały napisane naprawdę z klasą, za co duży plus.
Na temat okładki "Serca.." mogłabym rozmawiać godzinami. Dawno, ale to dawno nie spotkałam książki zapakowanej w takie cudo. Kolorystyka, wzory, no coś pięknego.
"Serca ze śniegu i płomieni" okazała się imponującą jednak bardzo niecodzienną historią. Autorka nie szła swoim prostym torem i podążała za szablonem w jakim kreuje się romanse, a wybrała swoją drogę, która okazała się wyjątkowa. Historia naprawdę mi się podobała, osobiscie zastosowałabym jednak więcej umiaru i subtelności. Polecam jednak sięgnąć po nią, bo mogę Wam zagwarantować, że ta okładka przyciągnie Was do siebie, a historia w niej zawarta naprawdę umili wieczór. Nie mogę powiedzieć, że jestem w niej zakochana, ale była to naprawdę ciekawa lektura, którą szybko pochłonęłam.