Sąsiadka

Sięgając po tę książkę, miałam nadzieję na wciągający thriller z ciekawie nakreślonymi bohaterami i dobrze budowanym napięciem. Niestety, spotkał mnie spory zawód.

Postacie wykreowane przez autorkę są płaskie, schematyczne i pozbawione głębi – trudno było mi się z nimi zżyć czy choćby poczuć cień współczucia dla głównej bohaterki, mimo że jej losy teoretycznie powinny budzić emocje. Sam pomysł na fabułę miał potencjał, ale został bardzo słabo wykorzystany. Sceneria jest nijaka, retrospekcje nużące, a dialogi tak proste, że nie wnoszą do historii absolutnie nic.

Na plus mogę zaliczyć jedynie to, że książkę czyta się szybko. Niestety, tempo akcji wcale nie idzie w parze z umiejętnym budowaniem napięcia. Wręcz przeciwnie – wszystkie próby stworzenia atmosfery grozy i niepewności wypadają sztucznie i bez wyrazu.

Wątek mordercy również rozczarowuje. Chociaż nie od razu domyśliłam się, że sprawczynią jest Olga, to jej postać wydaje się doklejona na siłę, bez odpowiedniego uzasadnienia i psychologicznego pogłębienia. Podobnie jak historia Anki, jej wątek jest mało interesujący i płasko przedstawiony.

„Sąsiadka” nie należy do najgorszych książek, jakie czytałam, ale zdecydowanie zabrakło w niej „tego czegoś”. To lektura, którą szybko się zapomina i która nie zachęca do sięgnięcia po kolejne części. Najbardziej szkoda niewykorzystanego potencjału – bo pomysł mógł dać początek naprawdę dobremu thrillerowi.

Końcowo daję 3/5 jednakże dla mnie jest to bardziej 2,5/5.