Riefenstahl. Niemiecka kariera

Gdy mówimy o wybitnych postaciach kultury niemieckiej, które w jakiś sposób związały się z ideologią nazistowską, naturalnie pojawiają się skojarzenia z mitem Fausta. Takie porównania wydają się szczególnie trafne w odniesieniu do Leni Riefenstahl. Przez całe swoje życie artystyczne próbowała uchwycić chwilę, przekształcając ulotne momenty w trwałe dzieła o monumentalnym charakterze. Wystarczy spojrzeć na kadry, w których wciela się w rolę aktorki na szczycie góry, czy też na dynamiczne ujęcia z filmów takich jak "Triumf woli" czy "Olimpia", by dostrzec, że dla niej sztuka była ponad codzienność. Jako tancerka, fotografka i nawet głębinowy nurek, zawsze unikała zwyczajności, dążąc do uchwycenia tego, co ulotne i wyjątkowe. Temu celowi podporządkowała wszystko, nie zastanawiając się nad konsekwencjami.

W maju 1997 roku, kilka miesięcy przed jej 95. urodzinami, spotkałem się z Leni Riefenstahl i przeprowadziłem z nią dłuższą rozmowę. Poprzednie sześć lat poświęciłem na zgłębianie jej dorobku i burzliwego życiorysu, z intencją napisania jej biografii, o czym informowałem ją w listach. Z dalszej korespondencji i naszych rozmów telefonicznych stało się dla mnie jasne, że nie mogę oczekiwać od Leni Riefenstahl całkowicie obiektywnego spojrzenia na własną przeszłość. Choć twierdziła, że pragnie ujawnić "całą prawdę", kryła się za tym jej subiektywna jej wersja.

Jürgen Trimborn podejmuje się trudnego zadania oddzielenia faktów od mitów, legend i plotek, otwarcie przyznając, że pełny wizerunek Leni Riefenstahl zawsze pozostanie nieuchwytny. Jego wnikliwe i szczegółowe analizy rzucają jednak wiele światła na skomplikowane życie tej niemieckiej reżyserki, czyniąc lekturę niezwykle wciągającą. Książka ta jest uznawana za najbardziej wyczerpujące dzieło na temat Leni Riefenstahl, a "Münchner Abendzeitung" i "Publishers Weekly" podkreślają jej pouczający charakter. Ralph Giordano również nazywa ją najlepszą książką na jej temat.