Pozytywistów spotkania z naturą...

Książka autorstwa Dariusza Piechoty to starannie stworzony zbiór esejów, które podejmują wyzwanie odpowiedzi na pytanie o znaczenie „spotkania pozytywistów” z naturą odsłoniętą dzięki XIX-wiecznym odkryciom nauk przyrodniczych. Choć tematyka książki nie jest nowatorska, o czym świadczy bogata bibliografia, sposób podejścia do problemu jest wyjątkowy. Autor korzysta z nowoczesnych narzędzi ekokrytycznych, co pozwala mu wydobyć z dzieł pozytywistów fragmenty rodzącego się nowego dyskursu humanistycznego, który zapowiada dzisiejsze refleksje oraz podejście do literatury zwane green reading.

Dzieło to harmonijnie łączy ekokrytykę z historią literatury. Dzięki pierwszej z tych perspektyw autor stawia kluczowe pytania o rolę przyrody w literaturze oraz o to, jak postrzegano jej miejsce w kosmosie. Z kolei historyczna perspektywa literacka skłania do refleksji nad filozoficznymi i artystycznymi konsekwencjami fundamentów myślowych epoki pozytywizmu. Jak wskazuje wprowadzenie, głównym celem książki jest analiza interakcji pisarzy z pokolenia pozytywistów z naturą. To spotkanie okazuje się niezwykle istotne nie tyle z powodu obecności motywów przyrody w ich utworach, lecz przede wszystkim z powodu wyraźnego przełamania antropocentrycznego paradygmatu opisywania rzeczywistości.