Ostatnia tajemnica

Pierwszy raz sięgam po książkę Anny Ziobro i muszę przyznać, że to spotkanie z jej twórczością okazało się naprawdę interesujące. Powieść jest wyważona stylistycznie i przemyślana merytorycznie, a poszczególne wątki łączą się ze sobą w sposób naturalny i spójny.
Momentami miałam jednak wrażenie, że niektóre fragmenty zostały zbyt szybko „ucięte”, jakby zabrakło im odrobiny oddechu lub przestrzeni na pełniejsze rozwinięcie. Choć kilka postaci wydawało mi się początkowo zbędnych, to ostatecznie finałowa odsłona historii — zwłaszcza wątek Elizy i Artura — ładnie domknęła całość, nadając jej sens i emocjonalną głębię.
Proza Anny Ziobro jest niewątpliwie sentymentalna i wzruszająca, skłaniająca do refleksji nad relacjami, żalem i drugim dnem ludzkich historii. Tajemnica, choć obecna, mogłaby zostać nieco mocniej pogłębiona — chwilami wydawała mi się zbyt delikatnie rozwinięta. Rozumiem jednak zamysł autorki i szanuję tę subtelność, z którą prowadzi czytelnika przez fabułę.
To dobra, emocjonalna książka, pozostawiająca w czytelniku ciepły ślad i ochotę, by poznać kolejne tytuły autorki.

Niewyjaśnione rodzinne tajemnice skrywane głęboko w sercu, przed całym światem, mogą doprowadzić do wielkich nieporozumień.
Czasy wojenne, które zabrały wiele ofiar, były trudne i bolesne. Nie łatwo było pogodzić się ze stratą najbliższych. Pomimo tego, że na pierwszy rzut oka wszystko wydawało się idealne, w sercu tkwi niezabliźniona rana.
Ta rana otwierała się również z każdym kłamstwem, które przyszłość miała do zaoferowania.

Jednak jesteśmy tu na ziemi tylko wędrowcami przez zaledwie kilka chwil.
Kruchość życia, jaką zostaliśmy obdarzeni może zgasnąć w każdej chwili.
Czasami wydaje nam się, że decyzje, które podejmujemy to te jedyne słuszne. Jednak istnieje cienka granica między rzeczywistością, a iluzją.

Ale każde spotkanie przydarza nam się dokładnie wtedy, kiedy trzeba.
I dokładnie tak było w przypadku Sabiny. Poznajemy jej życie i tajemnice, których strzegła bardzo dokładnie. Odkrywała je powoli, jakby od tego zależało wszystko. Na koniec jednak, nie byłaby sobą, gdyby z uśmiechem na ustach nie pozostawiła ostatniego sekretu 🙂

Autorka wplotła w całą historię Sabiny mnóstwo emocji. Z każdą kolejną kartką powoli odkrywając tajemnice przeszłości.

Ostatnia tajemnica to historia o marzeniach, kłamstwach, niedopowiedzeniach, a także o miłości, przyjaźni, przemijaniu, śmierci, samotności i nadziei.

Ta historia niesie ze sobą przekaz. Cieszmy się chwilą, która trwa. Oma nie będzie trwać wiecznie. Bądźmy ze sobą szczerzy, bo niedomówienia tak bardzo niszczą.
Wczoraj już nie zmienimy. Dzisiaj jest dla nas. Jutro może nie nadejść.