Osa / Forma

Poeta przenosi nas do świata, który na pierwszy rzut oka wydaje się należeć do przeszłości, a jednak wciąż pulsuje nieprzemijalnymi rytmami miłości i śmierci. W tej uniwersalnej perspektywie egzystencji Eros i Tanatos niezmiennie wyznaczają kierunek naszej refleksji. Bogusław Kierc, poprzez swoje mistrzowskie operowanie słowem, odrywa nas od codziennego języka i otwiera przed nami bramy głębszego znaczenia, które nie zawsze jest oczywiste.

Podróż poetycka, na którą zaprasza Kierc, przypomina wyprawę odkrywcy, który zamiast poszukiwać konkretnej odpowiedzi, eksploruje nieznane, pełne tajemnicy zakątki. Jego wiersze rozgrywają się w zmieniających się krajobrazach – od szpitalnych sal, przez camping, aż po morskie wybrzeże, co można postrzegać jako symbole miejsc zdrowienia i refleksji. Jednak granice tych miejsc przenikają się z marzeniami sennymi, szczególnie podczas narkozy, jak i z natarczywymi wspomnieniami oraz pobudzonym stanem wyobraźni.

Na kartach tego poetyckiego dziennika choroby spotykamy się z bezpośrednimi odczuciami ciała, a towarzyszy im literackie przedstawienie spotkania miłości i umierania. Kierc buduje swoje obrazy z wykorzystaniem barokowych motywów grozy i groteski, wypełnionych paradoksami i oksymoronami, które pobudzają do refleksji nad esencją ludzkiej egzystencji.