Od surrealizmu do poezji symbolu

Monografia skupia się na poezji Janusza Stycznia, uznawanej przez krytyków za unikatową kontynuację surrealizmu w polskiej literaturze współczesnej. Książka analizuje, w jaki sposób twórczość artysty łączy indywidualną wyobraźnię z symboliką oraz nadrealistycznymi obrazami literackimi i malarskimi. Szczególną uwagę poświęcono tu tendencjom artystycznym, które wywarły wpływ na tę fascynującą lirykę.

Każdy rozdział bada aspekty oniryzmu i surrealistycznej wyobraźni, zwracając uwagę na charakterystyczne dla tego nurtu motywy oraz ich związki z innymi dziedzinami sztuki, takimi jak malarstwo. Analizowane są również unikalne symbole kluczowe oraz sposób, w jaki poezja Stycznia wpisuje się w szerszy kontekst polskiej wyobraźni surrealistycznej. Dzieła poety, osadzone w snach i otoczone filozoficznymi oraz kulturowymi odniesieniami, tworzą wyjątkową przestrzeń między wizją surrealizmu a symboliką poetycko przetworzonej rzeczywistości.

Poezja Stycznia, świadomie balansująca pomiędzy nadrealizmem a symbolizmem, oferuje niepowtarzalną, spójną całość, która zaskakuje swoją jednolitością oraz oryginalnością. W tej podróży przez literackie wizje autor serwuje czytelnikom unikatowe doświadczenie, rozciągające się pomiędzy tym, co senne, a tym, co możliwe do wyobrażenia.