Nowa Justyna. Brawura i męczeństwo. Tom 6

Zasadnicza część książki to próba przezwyciężenia tradycyjnych filozoficznych koncepcji, takich jak idee Kartezjusza, poprzez postawienie na bardziej empiryczne zasady. Książka porusza kwestie związane z religią, społeczeństwem i nauką, które przedstawiane są jako przeszkody blokujące prawdziwe poznanie. Zamiast ataraksji jako stanu równowagi, autor sugeruje, że należy skupić się na pasjach, nonkonformizmie i przekraczaniu granic, co prowadzi do czegoś więcej niż tylko filozofii opierającej się na teologii.

Twórczość Markiza de Sade w istocie ma głęboko filozoficzny wymiar, zachęcając jednocześnie czytelnika do podróży pełnej przygód, która nieustannie wywołuje kontrowersje i zmusza do refleksji nad społecznymi normami. To narracja, która nie kończy się dobrze – w miarę jak kultura zostaje przekształcona, człowiek też ulega przemianom, prowadząc do odkrycia, że pod powierzchnią nie pozostaje nic poza pustką. W miejsce triumfu wyzwolenia pojawia się apatia i poświęcenie dla iluzorycznych scenariuszy ludzkiej egzystencji.

Autor Jerzy Kochan, w trosce o przyszłość dzieł literackich, sugeruje odrzucenie idei Boga jako przyczyny błędów i ograniczeń narzuconych przez religię. W imieniu Towarzystwa imienia Markiza de Sade, podkreśla wdzięczność za walkę o duchową wolność i rozwój filozofii, której celem jest odrzucenie absurdalnych metafizycznych przesądów na rzecz czystego rozumu. Towarzystwo wzywa do przekazania tej spuścizny kolejnym pokoleniom, zachęcając do lektury dzieł D. A. F. de Sade, co ma inspirować wolnomyślicieli do przekraczania tradycyjnych granic i rezygnacji z dogmatycznej wizji świata.