Nie otwieraj drzwi

Komisarz Anna Hwierut, wychowana przez ojca policjanta, nie mogła wyobrazić sobie życia bez specyficznego zapachu komisariatu. Wierzyła, że ta praca pozwoli jej stać na straży sprawiedliwości i zapewni stabilne, choć niewielkie, wynagrodzenie z sektora publicznego. Jednak rzeczywistość szybko zweryfikowała jej oczekiwania. Marzyła również o znalezieniu swojej drugiej połówki, wspólnym życiu aż do śmierci oraz gromadce dzieci, jednak także i te plany nie spełniły się w zamierzony sposób. Teraz, jako kobieta po trzydziestce, samodzielnie wychowuje trudnego syna, a zmagania z dorosłymi mężczyznami w warszawskiej komendzie przyprawiają ją o ból głowy i serca. Czuje, że więzy krwi są silniejsze niż nurt Wisły w okolicach Saskiej Kępy.

Borykając się z problemami społecznymi, jak próby samobójcze nastolatków czy brutalne zabójstwa kobiet i bezdomnych, które przypominają egzekucje z dawnych lat, Anna znajduje w sobie siłę do walki. Choć słowa Agnieszki Osieckiej o maju pachnącej bzami mogą być romantyczne, rzeczywistość pachnie dla Anny bardziej jak przerażający grill z ludzkiego ciała. Mimo wszystko, komisarz Hwierut pozostaje nieustannie ludzką kobietą, na życiowym zakręcie, nieugięcie stawiającą czoła przeciwnościom.