Marzenie o narodzie doskonałym

Eugenika w Europie Środkowo- i Południowo-Wschodniej była przez długi czas uważana za prostą adaptację wzorców eugenicznych z Zachodu. Aby naprawdę zrozumieć jej znaczenie w tych regionach, konieczne jest umieszczenie jej w kontekście inżynierii społecznej, która obejmuje zarówno biopolitykę, jak i etnopolitykę.

Idea dążenia do ideału, zarówno w kontekście jednostki, jak i społeczeństwa, towarzyszyła ludzkości przez wieki, choć jej forma zmieniała się na przestrzeni dziejów. Ten tekst skupia się na pierwszej połowie XX wieku, ale porusza także wcześniejsze i późniejsze okresy. Marzenie o stworzeniu doskonałego narodu, jednolitego i zdolnego do stawienia czoła wyzwaniom, opierało się na idei doskonalenia tego, co możliwe, i eliminacji tego, co nie pasowało do wyidealizowanego obrazu. Wykluczenie opierało się na dwóch kryteriach: biopolitycznym, obejmującym osoby genetycznie upośledzone czy aspołeczne, oraz etnopolitycznym, dotyczącym osób innej narodowości. Książka opisuje próby kształtowania narodów, w tym ich szczególnie ekstremalnych, totalitarnych przejawów, co przybliża sam autor.