Martwy sezon

"Martwy sezon" to powieść graficzna inspirowana literackim światem Brunona Schulza, w szczególności jego opowiadaniami z "Sklepów cynamonowych" i "Sanatorium pod klepsydrą", jak również rozproszonymi esejami i fragmentami prozy. Akcja rozgrywa się w opustoszałym mieście, zdominowanym przez owadzie roje, które zastępują ludzkich bohaterów. Ta koncepcja nawiązuje do opowiadania "Karakony", gdzie ojciec narratora, podobnie jak u Kafki w "Przemianie", powoli zmienia się w karalucha. Taki punkt widzenia owada pozwala na wyjątkowy sposób postrzegania rzeczywistości, jak w prozie Schulza, która według Zofii Nałkowskiej ukazuje ją w zdeformowanej, acz prawdziwej postaci, jakby przez mikroskop.

W tej opowieści nie pojawia się żaden ludzki czy humanoidalny bohater, a fabuła snuje się w formie powiązanych epizodów, koncentrując się na postaciach z trzeciego planu – przedmiotach, roślinach, insektach i innych elementach rzeczywistości, przedstawionych w przerysowanej formie. W ten sposób Schulz nie jest postrzegany jako surrealista, lecz jako hiperrealista, badający niezwykłość codzienności, jak określił to Witkacy. Narracyjne eksperymenty możliwe są dzięki zderzeniu szybkiego tempa akcji z wolniejszym biegiem procesów. Z jednej strony, przedstawiona jest szybka, kilkudniowa wymiana pokoleniowa w świecie owadów, z drugiej – powolny rozpad architektonicznych śladów ludzkiej cywilizacji. Historia rozdziela się na wielość drobnych narracji, opowiadających o upływie czasu, destrukcji i dekonstrukcji natury oraz ludzkich dzieł, pod wpływem sił przyrody.

Forma opowieści współgra z narracją literacką, gdzie barokowe cytaty zestawione są z mocnymi, czasem abstrakcyjnymi ilustracjami. Dodatkowe znaczenia wnosi ograniczona paleta kolorów, skupiająca się na czerni, bieli i oranżu. W miarę jak historia rozwija się, dominujący na początku pomarańczowy jesieni ustępuje czerni, którą ostatecznie przykrywa biel śniegu.