Liczba i syrena. Rozszyfrowanie Rzutu kości Stephane’a Mallarmego

Mallarmé przypomniałby nam, że nowoczesność rzeczywiście wydała proroka, ale takiego, którego tożsamość jest niejasna; mesjasza, który pozostaje w sferze hipotezy; Chrystusa, ale o wymiarze kosmicznym. Tworzyłby magiczny kryształ paradoksów, w którym można dostrzec syreni gest — piękny, nieuchwytny, lecz pełen życia, będący zarówno jego źródłem, jak i nieustannie się tworzący. Poeta rozsiewałby sakrę swojej Fikcji do każdej duszy pragnącej pożywić się mentalnym pokarmem jego rozdzierających Stron. Wszystko to na podbudowie nieugiętego ateizmu, w którym boskość jest niczym innym jak Sobą samą, związaną z przypadkowością istnienia.