Piękna rupieciarnia

W posłowiu Aleksandra Kaczorowskiego znajdziemy portret jednego z najwybitniejszych czeskich pisarzy, Bohumila Hrabala. Jest to twórca o wyjątkowym talencie narracyjnym, znany jako mistrz ukazywania piękna zwykłego życia i doskonały król kamuflażu. W swojej literaturze prezentuje plejady niezwykłych postaci, w których czytelnik może dostrzec odbicie samego autora. Czy nie jest tak, że za słowotokiem stryjka Pepiego, szaloną prostotą czułego barbarzyńcy Boudnika czy niedojrzałością kelnera Jana Dziecięcia kryje się twarz Hrabala?

W zbiorze esejów zatytułowanym "Piękna rupieciarnia" Hrabal zdradza czytelnikom swoje prawdziwe oblicze. Znajdujące się tutaj eseje, wywiady, relacje z podróży oraz listy odkrywają przed nami filozofa, miłośnika sztuki, a zarazem osobę pełną autoironii i krytycznego spojrzenia na rzeczywistość. Obraz praskiego inteligenta, który otacza się myślicielami takimi jak Pound, Schopenhauer, Eliot czy Pollock, tworzy fascynujący zapis zachwytu nad światem. To świadectwo minionej epoki, której końcem była tragiczna śmierć autora pod oknami szpitala na Bulovce.

Jak zauważa Mariusz Szczygieł w "Gazecie Wyborczej", podczas lektury łatwo ulec czarowi Hrabalowej narracji. To jak uczestnictwo w swoistej orgii słów, z której trudno się uwolnić, gdy już nas pochłonie.