Marka Luter. O tym jak nikomu nieznany mnich zmienił swoje niewielkie miasto w centrum wydawnicze, zaistniał jako najsławniejsza osoba w Europie i zapoczątkował reformację

31 października 1517 roku Marcin Luter, będący augustiańskim zakonnikiem i wykładowcą teologii na Uniwersytecie w Wittenberdze, przybił do drzwi kościoła zamkowego swoje słynne 95 tez dotyczące odpustów, co zapoczątkowało reformację – kluczowy moment w dziejach Europy. Reformacja ta nie mogłaby się wydarzyć bez niezadowolenia Lutra z ówczesnego stanu Kościoła katolickiego. Młodym zakonnikiem wstrząsnął cynizm i dekadencja duchowieństwa, które napotkał podczas podróży do Rzymu. Choć sam zainwestował w odpust dla swojego dziadka w nadziei na skrócenie jego pobytu w czyśćcu, sprzeciwiał się masowemu handlowi odpustami, uważając to zarówno za nieefektywne teologicznie, jak i niewłaściwe z politycznego punktu widzenia.

Według Andrew Pettegree, znawcy historii prasy drukowanej, reformacja miała także inne źródła niż tylko gniew. Zawdzięczała ona wiele Lutrowi i jego umiejętnościom w pisaniu oraz skutecznemu rozpowszechnianiu swoich poglądów. Luter tworzył teksty prostymi, zrozumiałymi słowami, co wyraźnie różniło się od zawiłych łacińskich kazań i sprawiało, że były one bardziej przystępne dla szerokiego grona odbiorców. Jego prace, pisane po niemiecku, sprzyjały wzrostowi popularności drukowanych książek. Dzięki Lutrowi oraz przyjacielskim drukarzom, którzy pracowali nad jego materiałami, doszło do wielu innowacji, takich jak stronice tytułowe, seryjne wykorzystanie ilustracji tworzone metodą drzeworytu i wyraźne sygnatury autora. W ten sposób Luter stał się swego rodzaju marką, lecz nie dla zysków finansowych, a dla szerzenia swoich idei.