Laleczki skazańców. Życie z karą śmierci

Stany Zjednoczone, rok 1998. W ciągu dwunastu miesięcy zaplanowano dwadzieścia egzekucji, co daje średnio jedną co osiemnaście dni. Następny rok przyniósł aż trzydzieści pięć egzekucji, przy jednej co dziesięć dni. Kolejny rok oznaczał jeszcze większą intensywność: jedna egzekucja na dziewięć dni.

Obecnie kara śmierci jest stosowana w 31 z 50 stanów USA. Metody egzekucji to zastrzyk trucizny, krzesło elektryczne, komora gazowa, powieszenie i rozstrzelanie. Rodziny skazanych często obserwują egzekucję zza szyby, media relacjonują przebieg wydarzeń, a publicznie udostępniane są informacje o ostatnim posiłku skazańca. Przed więzieniami gromadzą się zarówno przeciwnicy, jak i zwolennicy kary śmierci. Ci drudzy organizują piknikowe spotkania przy muzyce country, popijając piwo i rozdając dzieciom chorągiewki z hasłami popierającymi egzekucje.

Linda Polman przedstawia historie kobiet i ich partnerów, będących kryminalistami, z wielkim współczuciem i brakiem sarkazmu. Z prawdziwą empatią tworzy obraz zamkniętego świata, w którym brakuje nadziei. Elsevier chwali tę książkę za niesamowite połączenie wnikliwego dziennikarstwa śledczego z intymnymi portretami osób dotkniętych tragedią. De Correspondent uznaje książkę za wspaniałą.

Linda Polman wnika głęboko w umysły i serca kobiet, które wiążą się z więźniami z wyrokiem śmierci. Ta książka jest nieodkładalna - pisze De Telegraaf. To dzieło, które wciąga, czasem bawi, lecz także przeraża. Nade wszystko jest doskonale napisane – twierdzi Jellie Brouwer z Radia Kunststof.