Księżna Mediolanu

XV-wieczny Mediolan to okres, w którym władza Ludwika Sforzy, wojny włoskie i geniusz Leonarda da Vinci wywierają silny wpływ na region. W roku 1489 Gian Galeazzo Sforza wiedzie swoją nowo poślubioną żonę, Izabelę Aragońską, wnuczkę neapolitańskiego króla, do Mediolanu. Choć Izabela z zawarcia związku per procura czerpie pragmatyczne korzyści z posagu opiewającego na sto tysięcy złotych dukatów, młody książę nie potrafi ukryć rozczarowania fizycznym wdziękiem swojej małżonki. Nieświadoma chłodnych uczuć swego męża, Izabela stara się odnaleźć w nim miłość i okazać się dobrą żoną. Niestety zamiast miłości napotyka jedynie na upokorzenia i niewierność, a z czasem zaczyna odkrywać niepokojące sekrety rodziny Sforza.

W rzeczywistości bowiem władzę w Mediolanie sprawuje Ludwik Sforza, który skutecznie marginalizuje swojego bratanka, Giana Galeazza. Młoda księżna, nie mogąc liczyć na wsparcie męża, podejmuje wyzwanie w walce z regentem. Choć trudności hartują jej charakter, pozostaje pytanie, czy zdoła ona samotnie wywalczyć przyszłość dla swoich dzieci i zapewnić im należne dziedzictwo.