Kamizelka

<p>Bardzo krótka, ale pełna treści nowela o wielkiej miłości i jeszcze większej nadziei. Smutna, choć czyta się ją bardzo przyjemnie - szkoda, że jak każda lektura ma średnią ocenę trochę niższą, niż powinna, ale to głownie zasługa naszemu systemu edukacji, który zmusza, a nie inspiruje do czytania. Aktualnie czytam też jeszcze Lalkę i okazuje się, że Prus podoba mi się dużo bardziej, niż się spodziewałam pamiętając szkole ławki. W przyszłości chętnie przeczytam więcej jego nowel i powieści.</p><p>Po "Kamizelkę" sięgnąłem po wielu latach ponownie, mimo że pamiętałem zakończenie. Chciałem się przekonać, czy inaczej ją zinterpretuję niż wtedy, kiedy byłem dzieckiem<br><br>Co mi się podobało:<br>-każde słowo w tej nowelce ma znaczenie<br>-czytelnik czuję, że śmierć czai się za każdym zdaniem<br>-zakończenie. Do teraz nie wiem czy Bolesław Prus wierzył w życie po śmierci ale to chyba jego najbardziej uduchowione zakończenie z lektur które czytałem.<br>-biednego urzędnika i szwaczkę połączyła piękna miłość, a jej symbolem stała się kamizelka<br><br>Co mi się nie podobało:<br>-zacząłem się zastanawiać, czy chciałbym by moja żona postąpiła w ten sposób. Wpadłem przez to w ponury nastrój<br><br>Cytaty, które chciałbym zapamiętać:<br>-“...) bo to przy chorym wszyscy kłamią, a żona najwięcej (...)”<br>-“Biednym ludziom niewiele potrzeba do utrzymania duchowej równowagi. Trochę żywności, dużo roboty i dużo zdrowia. Reszta sama się jakoś znajduje.”</p><p>Nie ma co się zrażać faktem, że Bolesław Prus tworzył jeszcze w XIX wieku, za sprawa jego zmysłu obserwacji i skupiania się na wartościach uniwersalnych, jest to lektura ponadczasowa, dedykowana tym wszystkim, którzy szukają powodów aby wierzyć w prawdziwa miłość:-)</p>

<p>"Kamizelka" uznawana jest za arcydzieło polskiej i światowej nowelistyki głównie za zastosowanie słynnej teorii sokoła, gdzie tytułowa kamizelka stanowi główny motyw utworu, wokół którego zbudowana jest cała fabuła razem z puentą.<br><br>Wydaje mi się, że jak na tak krótki utwór "Kamizelka" jest dość chaotyczna, bowiem najpierw czytelnik poznaje bezimiennego narratora będącego w posiadaniu kamizelki, a potem dopiero kamizelka zostaje zakupiona od żydowskiego handlarza (nie przepadam raczej za inwersją), zaś historia małżeństwa stanowi zaledwie połowę objętości nowelki, a cała puenta pojawia się tak niespodziewanie, że wydaje się to wszystko urwane.<br><br>Mimo tych silnych obiekcji, to rzeczywiście jest ponadczasowy utwór, który wraz ze swoim ckliwym przekazem został wbity do głowy chyba każdemu Polakowi za czasów jego szkolnej edukacji;-)</p><p>To chyba najkrótsza książka, jaką kiedykolwiek przeczytałam. Niemniej Prus udowodnił w niej, że nie liczy się ilość, a jakość. To krótka opowieść o miłości, której często wielcy autorzy nie potrafią zamknąć w wielotomowych opowieściach. Historia o poświęceniu, o trosce i o tej niesamowitej czułości, której każdy z nas choć raz w życiu powinien doświadczyć, jeśli spotka na swojej drodze człowieka z którym poczuje podobny vibe i rozumie się bez słów….<br><br>Dużo miłości wam życzę:-)</p>