Kamizelka

Bardzo krótka, ale pełna treści nowela o wielkiej miłości i jeszcze większej nadziei. Smutna, choć czyta się ją bardzo przyjemnie - szkoda, że jak każda lektura ma średnią ocenę trochę niższą, niż powinna, ale to głownie zasługa naszemu systemu edukacji, który zmusza, a nie inspiruje do czytania. Aktualnie czytam też jeszcze Lalkę i okazuje się, że Prus podoba mi się dużo bardziej, niż się spodziewałam pamiętając szkole ławki. W przyszłości chętnie przeczytam więcej jego nowel i powieści.

Po "Kamizelkę" sięgnąłem po wielu latach ponownie, mimo że pamiętałem zakończenie. Chciałem się przekonać, czy inaczej ją zinterpretuję niż wtedy, kiedy byłem dzieckiem

Co mi się podobało:
-każde słowo w tej nowelce ma znaczenie
-czytelnik czuję, że śmierć czai się za każdym zdaniem
-zakończenie. Do teraz nie wiem czy Bolesław Prus wierzył w życie po śmierci ale to chyba jego najbardziej uduchowione zakończenie z lektur które czytałem.
-biednego urzędnika i szwaczkę połączyła piękna miłość, a jej symbolem stała się kamizelka

Co mi się nie podobało:
-zacząłem się zastanawiać, czy chciałbym by moja żona postąpiła w ten sposób. Wpadłem przez to w ponury nastrój

Cytaty, które chciałbym zapamiętać:
-“...) bo to przy chorym wszyscy kłamią, a żona najwięcej (...)”
-“Biednym ludziom niewiele potrzeba do utrzymania duchowej równowagi. Trochę żywności, dużo roboty i dużo zdrowia. Reszta sama się jakoś znajduje.”

Nie ma co się zrażać faktem, że Bolesław Prus tworzył jeszcze w XIX wieku, za sprawa jego zmysłu obserwacji i skupiania się na wartościach uniwersalnych, jest to lektura ponadczasowa, dedykowana tym wszystkim, którzy szukają powodów aby wierzyć w prawdziwa miłość:-)

"Kamizelka" uznawana jest za arcydzieło polskiej i światowej nowelistyki głównie za zastosowanie słynnej teorii sokoła, gdzie tytułowa kamizelka stanowi główny motyw utworu, wokół którego zbudowana jest cała fabuła razem z puentą.

Wydaje mi się, że jak na tak krótki utwór "Kamizelka" jest dość chaotyczna, bowiem najpierw czytelnik poznaje bezimiennego narratora będącego w posiadaniu kamizelki, a potem dopiero kamizelka zostaje zakupiona od żydowskiego handlarza (nie przepadam raczej za inwersją), zaś historia małżeństwa stanowi zaledwie połowę objętości nowelki, a cała puenta pojawia się tak niespodziewanie, że wydaje się to wszystko urwane.

Mimo tych silnych obiekcji, to rzeczywiście jest ponadczasowy utwór, który wraz ze swoim ckliwym przekazem został wbity do głowy chyba każdemu Polakowi za czasów jego szkolnej edukacji;-)

To chyba najkrótsza książka, jaką kiedykolwiek przeczytałam. Niemniej Prus udowodnił w niej, że nie liczy się ilość, a jakość. To krótka opowieść o miłości, której często wielcy autorzy nie potrafią zamknąć w wielotomowych opowieściach. Historia o poświęceniu, o trosce i o tej niesamowitej czułości, której każdy z nas choć raz w życiu powinien doświadczyć, jeśli spotka na swojej drodze człowieka z którym poczuje podobny vibe i rozumie się bez słów….

Dużo miłości wam życzę:-)