Jarun

Kiedy pradawne słowiańskie istoty budzą się z długiego snu, ludzkość staje przed wyzwaniem ocalenia swojego świata. Siedemnastoletnia Dobrawa mieszka z rodzicami w blokowisku z czasów PRL-u, na obrzeżach gęstego lasu. Chociaż jest grudzień, temperatura przypomina lato, co wywołuje poczucie niespotykanej anomalii. Mieszkańcy, poszukując ochłody, często pływają w pobliskich rzekach i jeziorach, mimo ostrzeżeń WOPR o serii tajemniczych utonięć. Pojawiają się też dziwaczne istoty krążące wokół domostw.

Dobrawa, której energia odnawia się w otoczeniu drzew, postanawia wybrać się na samotny spacer po lesie, aby nabrać oddechu i spokoju. Tym razem nie znajduje jednak odosobnienia. Nad małym akwenem w zakolu Narwi spotyka grupę dzieci z klasy czwartej, które kąśliwie ją drażnią. Niespodziewanie z powierzchni wody wyłania się zielonkawa dłoń... Z przerażeniem obserwuje, jak młodzież w jednej chwili znika pod wodą. Za namową głosu, który rozbrzmiewa w jej umyśle, Dobrawa rzuca się na pomoc, ratując dwoje dzieci, Zuzę i Janka.

Tak rozpoczyna się ich wspólna, pełna niebezpieczeństw wędrówka, podczas której dziewczyna odkryje prawdę o sobie i zmierzy się z potężnym, starożytnym bogiem, grożącym zniszczeniem wszystkiego, co bliskie jej sercu. Ta wciągająca opowieść romantyczna sięga po inspiracje ze słowiańskiej mitologii, zapewniając czytelnikom niezapomniane doznania.