Furyborn. Zrodzona z furii

“Furyborn”

[współpraca reklamowa @odyseya.books]

Za wiciami, nieoczekiwanymi blaskami żyła sobie dama, która pragnęła być kochana i zauważona…

Za nieoczekiwanymi działaniami i wędrówkami żyła sobie zabójczyni, która zabijała na zlecenie i w pewnym momencie natknęła się na kogoś, kto złożył jej pewną propozycję po tym, jak jej matka zniknęła…

Jedna przepowiednia.
Dwie Królowe.

Jedna go uratuje, a druga zniszczy…
Los całego świata w ich rękach i…

Oni…

“Furyborn” to książka, która jest dość niecodzienna i nie wiem co się stało, ale jestem w niej chyba zakochana.

Niepokojąca, chwilami zbyt oczywista, ale ja to kupuję, bo… bardzo podobała mi się ta książka. Jedyne, do czego mogłabym się przyczepić to do opisu i do prologu, który zdradza zbyt wiele, a poza tym? Chcę rzucić to, co obecnie czytam i zanurzyć się w tym świecie, ale wiem, że nie mogę - muszę się nią delektować, bo inaczej się nie pozbieram.

Magia w tej historii była naprawdę bardzo intrygująca. Moc żywiołów, czyli magia, którą zbyt rzadko spotykam w książkach została tutaj w bardzo przyjemny sposób napisana i zastanawiałam się, jakie ono będzie mieć działanie. Nie zawiodłam się.

Styl pisania autorki mnie urzeka, bo pomimo tego, że historia została przedstawiona w narracji trzecioosobowej, to ona była tak lekka, tak zrozumiała i bardzo przyjemna, że aż brak mi słów. Dzięki tej narracji czułam się bardzo zaangażowana w historię i uwierzcie mi - nie chciałam jej zamykać, gdy doszłam do ostatniej strony.

Kreacja tego świata była po prostu genialna. Idealnie opisana, zobrazowana i szczegółowa, że nie miałam najmniejszego problemu z wyobrażeniem sobie całego otoczenia, jakim zostałam uraczona. Świat, jaki pojawił się w tej książki był niebezpieczny. Krwawy, mający swoje własne intrygi i plany.

Kreacja bohaterów była na najwyższym poziomie. Nie tylko tych głównych, ale i tych pobocznych, którzy mieli i tak istotne działania w tej książce. Ale zanim do nich przejdę to na chwilę zatrzymam się przy głównych bohaterkach…

“Kim jesteś?”

Rielle… to była postać, z którą najmniej się polubiłam. Być może w kolejnych tomach bardziej ją polubię, ale na ten moment? Jestem na nie. Irytowała mnie swoim postępowaniem i nieustannym głodem, który się potęgował. Natomiast samo to, że pragnęła udowodnić swoją siłę oraz zdolności sprawiało, że wzbudzała we mnie szacunek i mimo wszystko trzymałam za nią kciuki, żeby jej się udało. Dlatego.. przy niej czuję się rozdarta.

Jednak każda księżniczka potrzebuje swojego księcia, a ja tutaj znalazłam ich dwóch…

Audric, który wywoływał przyjemne uczucia i było po nim widać, że jest dobry.

“Tik-tak, tik-tak!”

No i ten cień… zawsze obecny, czający się w ukryciu i, mimo tego że to on był tym czarnym charakterem tej historii to JA CHCĘ GO WIĘCEJ.

“Żadna Brama nie jest wieczna.”

Natomiast drugą główną bohaterką była ona…

Eliana… Słoneczko tej historii. Polubiłam ją od pierwszych rozdziałów z jej udziałem. Łowczyni, zabójczyni, która nieustannie uciszała swoje sumienie, aby chronić tych, których kocha. Nieprzewidywalna, twardo stąpająca po ziemi, nie dająca się zwieść i chodząca własnymi ścieżkami. A słabości? Ukryte na dnie oceanu.

Skryta za maską…

Nie dopuszczała sumienia i chwil załamania.

A pod nią?

Wrażliwa i pełna krwawiącego serca.

A ten, który się do niej zbliżył to…

“Strach to tylko uczucie, które łatwo stłumić. Ale wilki, moja miła, mają kły.”

Wrażenie…

Wilk, przy którym moje serce się rozwarstwiało. Skrzywdzony, pokiereszowany, oddany, silny i Oh God… ale ja naprawdę go uwielbiam. ŻAŁUJĘ, ŻE OSTATNIA SCENA W TEJ KSIĄŻCE ZOSTAŁA PRZERWANA.

Współpraca między nimi nie była taka łatwa i przyjemna. Niechętni, mający własne plany, a jednak najlepsi sojusznicy, jakich świat jeszcze nie widział. Mam nadzieję, że ich relacja zostanie rozwinięta, bo ISKRZYŁO.

Podobały mi się tutaj także zawarte przyjaźnie z Ludiviną oraz Navi, a także młodszy brat Eliany, który był mądrym i uroczym chłopcem.

Dwie linie czasowe.
Dwie historie,
a jednak tak bardzo do siebie podobne…

Tak bardzo powiązane…

Chaos

Czas i samo kształtowanie się bohaterów na przestrzeni wydarzeń było po prostu genialne. Ja jestem w miłości mimo że z R niezbyt się polubiłam, ale! Moja relacja z nią może ulec zmianie i może w kolejnych tomach obdarzę ją jakimś miłym uczuciem. Kto wie…

Jeśli chodzi o same zwroty akcji lub o samą akcję, to one były chwilami zaskakujące, krwawe i nieraz brutalne. Nie odczuwałam przy nich znużenia. Pragnęłam więcej. A sama akcja rozgrywa się w liniach czasowych, które się łączą i konsekwencje czynów odbijają się na teraźniejszości, która jest zagrożona przez siły wyższe.

No i Wojna…

Czająca się tuż za rogiem.

Samo wprowadzenie do historii było świetnie wyjaśnione i nie wprowadzało mnie w stan dezorientacji, a to już jest ogromny plus, bo nieraz zdarza się tak, że się gubię i nie mogę się odnaleźć w czymś nowym.

“Furyborn” to początek końca, które intryguje, zaskakuje, emocjonuje i angażuje od pierwszych stron. Pełna walki dobra ze złem, zmagań z moralnością, sumieniem i lojalnością, a także miłością, odwagą i nadzieją.

Przeznaczenie domagające się spełnienia…

Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po drugi tom…

Zacznę od tego, że ta okładka jest przepiękna, już patrząc na nią miałam ochotę przeczytać książkę, ma cudne brzegi i w środku rozdziały zaczynają się takimi pięknymi wstawkami.

Prolog zaczyna się bardzo emocjonująco i dużo się dzieje. Jak się okazuje później mamy możliwość poznawania historii z dwóch perspektyw w różnych czasach - przeszłość Rielle i teraźniejszość Elainy. Bardzo podobało mi się to, że możemy cofnąć się do przeszłości Rielle i dowiedzieć się tego, co ją spotkało, przez co musiała przejść i co doprowadziło ją do tego momentu z prologu. Rielle poznaje możliwości swojej mocy, jest na początku zagubiona poprzez wydarzenia, które jej się przydarzyły, ale z czasem wszystko zaczyna się zmieniać.

Jeśli chodzi o teraźniejszość Elainy, z której dowiadujemy się, że jest ona łowczynią zwaną Postrachem Orline. Jej matka zostaje porwana, a ona zostaje zmuszona do współpracy z Wilkiem, który jest przywódcą Czerwonej Korony. Musi zmierzyć się z tym, co kryje się w niej i dowiedzieć się prawdy skrywanej przez Imperium.

Książkę czytałam z zapartym tchem, ciężko było mi się od niej oderwać. Towarzyszyło mi podczas jej czytania mnóstwo emocji. Było wiele zaskakujących momentów, których totalnie się nie spodziewałam. Kilka razy płakałam. Paru rzeczy udało mi się domyślić. Zakończenie sprawiło, że bardzo chce już przeczytać kolejny tom, czekam na premierę drugiego tomu z wielką niecierpliwością i mam nadzieję, że Wy także zakochacie się w tej książce tak jak ja ❤️