Done and Dusted

Powrót do rodzinnego miasteczka miał być dla Clementine ucieczką od przytłaczającej rzeczywistości, a tymczasem już pierwszego dnia dziewczyna przekonuje się, że wraz z przekroczeniem granic rodzinnego rancza największy problem czeka na nią właśnie tu. Zdawać by się mogło, że zna Luke’a zbyt dobrze, by między nimi mogło jeszcze iskrzyć. A jednak — chemia pojawia się natychmiast: błyszczy w jej spojrzeniu, odbija się w jego uśmiechu i towarzyszy każdej najmniejszej interakcji między nimi. Są dla siebie zakazanym owocem i choć, pragną udawać, jego smak kusi bardziej, niż ktokolwiek z nich chciałby przyznać. Ich relacja zdaje się jednak warta każdego niebezpieczeństwa, nawet jeśli konsekwencje wydają się zbyt groźne, by je ignorować.

Świat przedstawiony, w środek którego wrzuca nas Lyla Sage, tętni barwami i już od pierwszych chwil angażuje czytelnika swoją unikatowością; ma w sobie coś z magii małych miasteczek — tych, które ciepłą aurą przyciągają nawet najbardziej zagorzałych mieszczuchów, i sprawiają, że każdy chce tam zostać choć chwilę dłużej. Miasteczko, w którym rozgrywa się akcja, jest miasteczkiem, gdzie wszyscy się znają, plotki rozchodzą się z prędkością wiatru, a mimo to panuje tam nietuzinkowa atmosfera bliskości i swojskiego spokoju. Ranczo, będące tłem dla relacji Clementine i Luke’a, pozwala wczuć się w prawdziwy, kowbojski klimat — ten, przy którym słońce zachodzi wolniej, a zapach stajni i świeżej kawy tworzy własną melodię codzienności. Nie sposób więc ukryć, że już po prologu wiedziałam, iż ta powiastka zostanie w moim sercu na dłużej.

Aspektem, który wyróżnia Done and Dusted nad pozostałymi historiami tego typu są bohaterowie – niezwykle żywi w swej prostocie. Clementine poznajemy w momencie, kiedy powraca do rodzinnej miejscowości, mierząc się z pozostałościami po ciężkiej traumie. Z kobiety, która od lat opierała swoje życie na doprecyzowanym planie i „odhaczaniu” zadań z listy, staje się zagubioną dziewczynką, która orientuje się, że wciąż tak naprawdę nie wie czego chciałaby od życia. Zamknięta w sobie, rozdarta między odsłonami własnego „ja”, chce wierzyć, że powrót na ranczo, z którego przed laty uciekała ile sił w nogach, w poszukiwaniu własnego miejsca, przyniesie jej choć odrobinę upragnionej równowagi. Z kolei Luke to uosobienie wszystkiego, czym nigdy nie wydawał się być, gdy widzieli się po raz ostatni – irytujący, zbyt pewny siebie, wręcz bezczelny i wiecznie wpadający w kłopoty – jednak teraz to jego ramiona gwarantują Clementine upragnione poczucie bezpieczeństwa, a czułe spojrzenia rozświetlają nawet najbardziej ponure poranki. Ich relacja rozwija się powoli, momentami niepewnie, jakby każdy zbyt nieostrożny ruch mógł stopić lód pod ich stopami. A bohaterowie poboczni? Koniecznie usiądźcie z Teddy przy maszynie, przyjmijcie zaproszenie rodziny Ryder na domowej roboty obiad i nie zapomnijcie zajrzeć do Diabelskiego Buta, jeśli naprawdę chcecie poczuć klimat tej historii!

Czy „Done and Dusted” ma jakiekolwiek mankamenty? A czy możemy przemknąć cichaczem przez ostatnie rozdziały tej pozycji? Jeśli jednak dopytujecie o szczegóły, z bólem serca przyznam, że po kilku ostatnich rozdziałach spodziewałam się czegoś odrobinę innego — liczyłam na wydarzenia, które z prawdziwym przytupem zamkną historię naszych bohaterów, tymczasem dostałam ciąg zdarzeń, które przewidzieć mogłabym nawet bez czytania większości stron. Ale może właśnie i w tym jest pewnego rodzaju urok? Może bowiem ta historia właśnie taka miała pozostać – delikatna, otulająca ciepłem jak ulubiony koc, pełna wdzięku w swej prostocie i zachwycająco rzeczywista, gdyż czasem to te najprostsze zakończenia stają się dla nas najbardziej upragnionymi.

Po więcej recenzji zapraszam na bloga lub Instagrama:
https://******.**
https://******.**

To było moje pierwsze zetknięcie właśnie z kowbojskim romansem i może to wywołało taki efekt wooow, ale „Done and dusted” trafiło na listę moich ulubionych romansów.

Jeśli oczekujecie po tej książce wybujałej fabuły, to jej nie znajdziecie. Jest ona tylko tłem dla relacji bohaterów. Stwierdzę nawet, że praktycznie nic się tam działo oprócz wypadów do baru i kilku lekcji jazdy konnej. No, ale clue całej tej historii jest romans, który tak was zaabsorbuje, że brak fabuły nie będzie wam doskwierał.

Relacja bohaterów jest bardzo płomienna 🔥 Oczywiście na początku przechodzimy przez etap nieśmiałości i ukrywania swoich uczuć, by potem przejść do ich śmiałego okazywania. Książka jest promowana jako slow burn, ale tego nigdzie nie zauważyłam. Dla mnie wszystko między nimi dzieje się nawet za szybko, ale trudno by było przy tej ilości stron bardziej to opóźnić.

Mimo wszystko bardzo mi się to podobało i czułam wzajemne przyciąganie. W dodatku męska perspektywa stanowczo oddaje, tak samo jak fakt, że Luke jest zauroczony Emmy od dzieciaka. Kocham męski punkt widzenia w książkach, szczególnie gdy to on zakochuje się pierwszy i w tajemnicy adoruje główną bohaterkę.

Od teraz jestem też wielką fanką Luke’a Brooksa. Zazwyczaj nie przepadam za ✨ golden retriever boy ✨ ale dla Luke’a Brooksa mogłabym zamieszkać na takim ranczu i codziennie sprzątać stajnie. Szkoda, że nie istnieje 😪

Smut jest 🥵 Wiedziałam, że jest to książka 18+ ale nie spodziewałam się TEGO. To ma lepsze spicy sceny niż 70% książek. Stanowczo nie tego oczekiwałam po głównym bohaterze, ale nie narzekam 😂

Z wielką ochotą przeczytam resztę serii, mimo tego że zawierają motywy, które niekoniecznie miłuje. Kowboje bardzo pozytywnie mnie zaskoczyli i od dziś jestem ich fanką 🤭

P.S nie czytajcie rozdziału 16 w miejscu publicznym