Historie z ojczyzny

Ayfer Tuń w swojej książce próbuje zgłębić kwestie związane z pojęciami ojczyzny i narodu. Zastanawia się, co właściwie oznacza wspólne pochodzenie - czy jest to czynnik więzi, czy może podziałów? Tworząc barwną mozaikę tureckiego społeczeństwa, autorka stara się przedstawić jego różnorodność, korzystając z historii codziennych ludzi, aby ukazać mentalność oraz mocne i słabe strony. Tuń nie unika tematów tabu ani trudnych zagadnień, przywołując także wydarzenia z mniej chlubnej przeszłości. Zachowuje neutralne podejście, pozwalając czytelnikom na formułowanie własnych opinii i sądów.

Pod względem formy, "Historie z ojczyzny" nawiązują do twórczości Refika Halita Karaya i jego dzieła o tym samym tytule z 1919 roku. Styl Tuń, choć wyważony, nie jest pozbawiony emocji i wyraża wiele poprzez subtelne sugestie i nieoczekiwane obrazy. Dzięki temu, jej książka staje się nie tylko dialogiem z przeszłością, ale także ważnym komentarzem na temat współczesności.