Fragment żółtej ściany

Autor analizuje doświadczenia spirytystyczne i dogmaty religijne, podkreślając ich niezdolność do udowodnienia istnienia duszy po śmierci. Zwraca uwagę na brak jakichkolwiek śladów czy zmuszenia, byśmy w naszym życiu zobowiązywali się do przestrzegania cnót takich jak delikatność czy grzeczność, nie mając dowodów na jakiekolwiek zaszłości z poprzednich żyć. Przywołuje obraz artysty Vermeera, który stworzył dzieła niezależnie od przyszłej degradacji fizycznej, sugerując, że wysiłek twórczy i moralny powinien być motywowany czymś innym niż tylko materialnymi czy doczesnymi nagrodami.

Obowiązki te wydają się przypominać nieznany, lepszy świat oparty na moralności i oddaniu, różniący się od naszego. Świat ten, być może, jest miejscem, z którego przychodzimy i do którego powracamy, rządzeni niewidzialnymi dla nas prawami. Intelektualne i duchowe działania przybliżają nas do tych niewidocznych zasad, choć są one niedostępne dla tych, którzy nie potrafią patrzyć głębiej. To tajemnicze zrozumienie pozostaje jednak wyzwaniem dla każdego, kto kieruje się tylko powierzchownym odbiorem rzeczywistości.