Encyklika Caritas in Veritate

Miłość w prawdzie, caritas in veritate, to ogromne wyzwanie dla Kościoła w erze dynamicznie postępującej globalizacji. Obecne czasy charakteryzują się niebezpieczeństwem, że rzeczywista, wzajemna zależność między ludźmi i narodami nie znajduje odzwierciedlenia we współpracy etycznej, która mogłaby prowadzić do rzeczywiście ludzkiego rozwoju. Tylko przez miłość oświetlaną przez rozum i wiarę można dążyć do bardziej humanitarnego rozwoju. Dzielenie się zasobami nie wynika jedynie z osiągnięć technologicznych czy relacji opartych wyłącznie na interesach, lecz z potencjału miłości, która triumfuje nad złem dobrem (por. Rz 12, 21) i prowadzi do współpracy sumień oraz wzajemnego poszanowania wolności.

Kościół, mimo że nie oferuje technicznych rozwiązań i stroni od ingerencji w rządy państw, ma ważną misję do spełnienia: głoszenie prawdy w każdym czasie i okolicznościach, by wspierać społeczności szanujące ludzką godność i powołanie. Bez prawdy ludzie mogą popaść w empiryczne, sceptyczne podejście do życia, które nie wzniosłoby się ponad codzienną praktykę, ignorując wartości niezbędne do oceny i kierowania swoimi działaniami. Wierność człowiekowi wymaga wierności prawdzie, która jako jedyna prowadzi do prawdziwej wolności (por. J 8, 32) oraz pełnego rozwoju ludzkiego. Kościół nieustannie poszukuje prawdy, głosi ją z determinacją i rozpoznaje jej przejawy wszędzie, gdzie się objawia. Nauka społeczna Kościoła jest integralną częścią tej misji, czyniąc prawdę narzędziem wyzwolenia. Otwartość na prawdę z każdego obszaru wiedzy pozwala Kościołowi scalanie jej fragmentów i pełnienie roli mediatora w budowaniu nowego życia społeczeństw i narodów.