Echo serca

Tomik ten emanuje nieustanną potrzebą zrozumienia świata. Poeta postrzega "linie papilarne nieba" i twierdzi, że potrzebujemy "biletu wstępu do życia". Z jego słów wynika, że "zawsze jest na co czekać", przy czym "z każdą łzą bliżej domu", mimo iż "za mną powoli nikt". W poezji tej ukryty jest mistycyzm, który prowadzi do chwili, gdy "koniec przechodzi w początek" i zapada "cisza". Literatura ta to metafizyczna podróż w głąb siebie, niczym głos proroków owej epoki, którzy głosili prawdę. Echo tej prawdy oraz głos serca z pasją przynosi Irek Kaczmarczyk, utalentowany poeta.

Książka składa się z dwóch części, które prezentują różne oblicza twórczości Ireneusza Kaczmarczyka, lecz oferują znacznie więcej. Echo serca jest nośnikiem dwóch głównych emocji ludzkiego doświadczenia: bólu sumienia oraz pragnienia jego harmonii. Jak zauważa Piotr Matywiecki, te dwie emocje stanowią rozdwojony rdzeń człowieczeństwa.

Wiersze eksplorują złożoność ludzkiej natury, wystawiając duszę na to, co jeszcze nieludzkie. Jeżeli zginą, poszukiwana droga była błędna, jeśli przetrwają, staną się nadzieją, a brak powrotu pozwala iść dalej ich śladami.

Tomik zawiera takie dzieła jak "Echo serca", "Książki (Prze)widzenia", "Święta spowiedź", oraz refleksyjne dzienniki z lat 2020-2022, które nawiązują do aktualnych wydarzeń. Znajdziemy tu również utwory jak "Droga krzyżowa [2022]", "Winnica", czy "Sąd", które oferują głębokie przemyślenia na temat ludzkiej kondycji.

Oprócz poetyckich tekstów, książka zawiera fragmenty skupiające się na osobistych poszukiwaniach i przeżyciach, takie jak "(poruszam się na obrzeżach)", "(wiersze dziś piszę)", "(po nocy)", czy "(szukam wciąż)".

Tomik jest zatem hołdem dla ludzkiego sumienia i harmonii, stanowiąc zaproszenie do refleksji i odkrywania siebie, co tak dobrze oddaje wstęp Piotra Matywieckiego.