Dom z dwiema wieżami w.2

Maciej jako dziecko czuł dumę z rodowego herbu i przodka, który triumfował pod Grunwaldem. Gdy miał siedemnaście lat, matka wyznała mu: "Wyjeżdżamy. Jestem Żydówką". Był to grudzień 1968 roku, i tak odkrył pierwszą z wielu rodzinnych tajemnic. Książka „Dom z dwiema wieżami” stanowi fascynującą próbę odtworzenia historii rodziny pełnej dotychczasowej ciszy. Za sprawą tej publikacji poznajemy rodziców Macieja: ojca, który był reformatorem polskiej psychiatrii, członkiem piłsudczyków oraz jeńcem oflagu, a także matkę – oddaną lekarkę z zasymilowanej żydowskiej rodziny. Dowiadujemy się również o dziadkach, upadłym dworku, kolei transsyberyjskiej, a także o przedwojennych Krzeszowicach i Tarnowie. Równie istotne są wspomnienia o getcie ławkowym oraz sytuacjach z końca lat 30., kiedy to polscy studenci medycyny utrudniali żydowskim kolegom dostęp do prosektorium, uważając, że polskie zwłoki były przeznaczone wyłącznie dla nich. W "Domu z dwiema wieżami" Maciej Zaremba Bielawski pokazuje, że nawet dobrze znana historia może zaskakiwać gorzkimi paradoksami. Zgłębia sploty żydowskich i szlacheckich losów oraz analizuje różne aspekty etosu rycerskiego, badając źródła polskiej ideologii narodowej i antysemityzmu. Dzięki wielowymiarowej, szlachecko-żydowskiej, polsko-szwedzkiej perspektywie, lektura ta staje się głęboka, wieloaspektowa, pełna świeżych i zaangażowanych refleksji. Jedynie nieliczne książki potrafią w tak poruszający sposób objąć szerokie spektrum ludzkich doświadczeń - od pierwszych miłosnych uniesień, poprzez młodzieńcze buntownicze wybory i kluczowe życiowe decyzje, aż po zmagania z rodzinnymi traumami, lękami oraz wypartą przeszłością. „Dom z dwiema wieżami” to mistrzowsko napisana opowieść, w której odnajdziemy powagę i grozę, humor i autoironię, powściągliwość i liryzm, a także ocalającą siłę literatury.