Do Jasnej Anielki. Balkony i demony

Lubicie fantastykę ? To jest druga zaraz po kryminałach moja ulubiona kategoria. Najbardziej lubię gdy w takiej książce jest trochę magii, trochę nadprzyrodzonych zjawisk, postaci "nie z tego świata". "Do Jasnej Anielki! Balkony i Demony" spełnia każde to "wymaganie". Znajdziecie tu właśnie magię, wiedźmę (i to nie jedną, ale tylko jedna jest tu najważniejsza), gadającego kota Grażynę, nadprzyrodzone zjawiska, przejście do innego świata i wiele, wiele innych dziwów, które spodobają się Wam tak samo jak mi, pod warunkiem, że fantastyka to Wasz ulubiony świat.<br> <br> "Wyrwał teraz spod kuwety, a żwirek rozsypał się na podłogę. Przypadł do drzwi, przystawił do nich futrzaste ucho, a wąsy na jego cynicznym pysku opadły jak liście wysuszonej fitonii.<br> - Kurwa, kierowniczko - wymamrotał - nie jest dobrze. To idą stare raszple."<br> <br> Niby zwykłe miasto, pełne normalnych ludzi, jednak między nimi spotkać możemy wiele wiedźm i wiedźmiarzy, którzy strzegą naszego świata i zajmują się wieloma naszymi przyziemnymi dziedzinami. Wiedźma czuwająca nad korporacjami, wiedźmiarz od służb mundurowych, wiedźma od przestępczego półświatka, specjalistka od ruchu samochodowego, od miejskiej rozrywki i wiele, wiele innych, a między nimi ona - Aniela Jasna - wiedźma od roślinności. Ta niepozorna osóbka, zawsze wyśmiewana, wyszydzana przez kolegów i koleżanki będzie musiała stawić czoła zagrożeniu jakie niesie ze sobą Kościej Suchotnik, tajemniczy demon z innego świata. Pomocą będzie jej służył kot Grażyna, postrzelony pisarz grozy Demonicjusz Wolff oraz Adriel - przybysz z innego wymiaru.<br> <br> "W czarnej sukni ze stójką w czerwcowy wieczór musiałam wyglądać jak stara ciotka, wyciągnięta z grobu pierwszy raz od tysiąc osiemset siedemdziesiątego czwartego roku. Nawet buty nie chciały ze mną współpracować - cisnęłam je precz przy wcześniejszym bloku, bo obcas urwał mi pół falbany."<br> <br> Miałam okazję czytać już kila, a nawet kilkanaście debiutów, ale ten jest dla mnie najlepszym odkryciem! Autorka Sylwia Dec stworzyła tak piękny i barwny świat, w którym z wielką przyjemnością się zanurzyłam. Książka jest fenomenalnie napisana. Przez cały czas się śmiałam - autorka stworzyła wyborne dialogi, wymiatają zwłaszcza te między Demonicjuszem i kotem Grażyną, ale też sama Anielka ma ciekawe przemyślenia. Do tego z tą książką nie można się nudzić! Akcja dzieje się szybko, ale nie da się w niej zgubić, wręcz przeciwnie, czyta się tak lekko i szybko, że się nie zauważy jak się skończy i nadal chce się jeszcze i jeszcze. Autorka stworzyła nie tylko jedną świetną bohaterkę czyli Anielę, ale też i wiele pobocznych bohaterów, dzięki którym ta książka robi się bardzo ciekawa. Nie wyobrażam sobie by mogło ich nie być lub zabraknąć w kolejnych częściach.<br> W tej książce wiedzę wiele plusów i tylko dwa małe minusiki - zdecydowanie za szybko się skończyła i nie jak na razie brak kontynuacji, co mam nadzieję, że autorka szybko nadrobi.<br> Koniecznie musicie ją sami przeczytać, chociażby z ciekawości i by się odprężyć i pośmiać.