Cukier w normie

"Cukier w normie" to druga książka w moim zbiorze nowohuckim, stanowiącym część tak zwanej trylogii konsumpcyjnej. Przy tworzeniu tej książki inspirowałem się techniką cut-up, która polega na literackim kolażu. Choć wtedy nie znałem jeszcze jej zasad (poza tym, że kojarzyłem dzieła W. Burroughsa, twórcy tej metody), jej użycie przychodziło mi naturalnie. Kreowałem nowe znaczenia, czerpiąc z historii zaczerpniętych z tabloidalnych opowieści, jak ta o pani Jadwigi, która nie zdążyła zrobić rosołu, ponieważ została porwana przez kosmitów. Pod koniec XX wieku krążyły opowieści o piekarniach oferujących zatruty sporyszem chleb. W myśl zasady, że lepiej mieć potem problemy zdrowotne niż zmarnować jedzenie (i stracić pieniądze), wiele osób ryzykowało. "Cukier w normie" to relacje z życia społeczności bloku, której mieszkańcy, po spożyciu skażonego chleba, doświadczają halucynacji pod ciężkim niebem dzikiego kapitalizmu.