Zofia Żurakowska - sylwetka autora

Pisarka i autorka książek dla dzieci i młodzieży, Zofia Żurakowska, pochodziła z rodziny Witolda Duszyńskiego i Stanisławy z Salisów. Podczas dobroczynnego spotkania w Żytomierzu w 1917 roku poznała Czesława Żurakowskiego, z którym wzięła ślub jesienią tego samego roku. Niestety, wkrótce po ślubie Czesław, będący instruktorem ochotniczych oddziałów wojska polskiego, zginął w starciu pod Niemirowem. Po tej tragedii rodzina Zofii przeniosła się do Warszawy.

W 1919 roku, pomimo słabego zdrowia, Zofia podjęła pracę jako sanitariuszka w szpitalu polowym we Lwowie. W tym samym czasie poważnie zachorowała na gruźlicę, co skłoniło ją do przebywania w sanatoriach w takich miejscach jak Davos, Nervi i Zakopane. Podczas tych pobytów zaczęła swoją przygodę z pisarstwem. Jej pierwsza książka, autobiograficzna powieść "Skarby", została opublikowana w 1925 roku i opisywała jej dzieciństwo oraz rodziny dwór. Dwa lata później pojawiła się kontynuacja tej historii zatytułowana "Pożegnanie domu". Chociaż pracowała nad trzecią częścią trylogii, "Nieporozumienie", ostatecznie nie została ona ukończona z powodu zniszczenia rękopisów podczas pożaru Warszawy w czasie II wojny światowej.

W 1928 roku Zofia została nagrodzona II miejscem za opowiadanie "Buty" w konkursie organizowanym przez "Wiadomości Literackie", co miało być początkiem jej twórczości dla dorosłych. W 1931 roku jej twórczość dla młodzieży została doceniona nagrodą Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Powieści te stały się częścią kanonu lektur dla gimnazjalistów w II Rzeczpospolitej. Jednakże, w czasach PRL jej książki zostały objęte zakazem i zaczęto je wycofywać z bibliotek, a ponownie wydano je dopiero po 1989 roku. Jedynie "Pożoga" była dostępna w drugim obiegu.

W maju 1931 roku Żurakowska została przewieziona do sanatorium w Rabce, gdzie zmarła niedługo później. Została pochowana na Starym Cmentarzu przy ulicy Orkana, gdzie jej grób przetrwał do dziś. W "Wiadomościach Literackich" z 1931 roku ukazało się pośmiertne wspomnienie o Zofii autorstwa Marii Dąbrowskiej.

Wśród twórczości Zofii Żurakowskiej znajdują się m.in. "Skarby" (pierwsze wydanie w 1925, ponownie w 1994), "Pożegnanie domu" (1927), "Pójdziemy w świat" (1928), "Fetysz" (1930), "Roman i dziewiętnastu" (1930) oraz wydana pośmiertnie "Jutro niedziela i inne opowiadania" (1935).