Zofia Stryjeńska - sylwetka autora

Malarka, graficzka, scenografka oraz projektantka plakatów, zabawek i tkanin, zasłynęła również jako ilustratorka. W 1911 roku zaczęła naukę na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, ukrywając się w męskim przebraniu. Stworzyła takie cykle jak "Bożki słowiańskie", "Polskie bajdy" i "Tańce polskie". Jej dzieła były prezentowane na wystawach w prestiżowych miejscach, m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w 1919 roku, w Nemzeti Szalon w Budapeszcie w 1926 roku, Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sztokholmie w tym samym roku, oraz w Muzeum Przemysłu Artystycznego we Lwowie w 1932 roku. Ponadto, jej prace można było zobaczyć w Brooklyn Museum of Art w Nowym Jorku w 1933 roku, Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie w 1935 roku oraz na Biennale w Wenecji w latach 1920 i 1932.

Artystka zdobyła wiele nagród, w tym złoty medal za ilustracje na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 roku, srebrny medal na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Religijnej w Padwie w 1931 roku oraz kolejny złoty na XVIII Biennale w Wenecji w 1932 roku. W 1930 roku otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 1971 roku została wyróżniona przez Fundację im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku za całokształt swojej działalności artystycznej. Była mocno związana z Warszawą i Zakopanem, a po II wojnie światowej osiedliła się we Francji i Szwajcarii. Odeszła w 1976 roku w Genewie.