Władysław Bieńkowski - sylwetka autora

Władysław Bieńkowski (1906–1991) był znaczącym polskim politykiem, filozofem, publicystą i socjologiem. Swoją działalność rozpoczął jako członek Młodzieży Socjalistycznej Życie oraz Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej w latach 1930–1936. W latach 1939–1941 współpracował z Czerwonym Sztandarem we Lwowie, a następnie zaangażował się w działalność konspiracyjną. Od 1942 roku był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR), przez kilka lat pełnił funkcję członka Komitetu Centralnego (1945–1948) oraz kierownika wydziału propagandy (1946–1947). Współtworzył Krajową Radę Narodową, a w latach 1948–1956 był dyrektorem Biblioteki Narodowej.

Bieńkowski pełnił także funkcję posła do Krajowej Rady Narodowej (1944–1947), później został posłem na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) i do Sejmu PRL (1957–1969). W latach 1956–1959 piastował stanowisko ministra oświaty. W 1970 roku, w wyniku wewnętrznych rozłamów, został wykluczony z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), po czym związał się z opozycją demokratyczną. Od 1978 roku poświęcił się pracy jako wykładowca akademicki.

W swoim dorobku literackim Bieńkowski miał wiele znaczących publikacji. Należą do nich m.in. "Motory i hamulce socjalizmu" (1969), "Polityka Watykanu wobec Polski" (1949), "Powstanie Warszawskie" (1945), "Rewolucji ciąg dalszy" (1957), "Socjologia klęski" (1971) oraz "Theory and Reality – The Development of Social Systems" (1981). Jego prace często dotykały tematów związanych z socjalizmem i polityką, pozostawiając trwały ślad w dziedzinie nauk społecznych.