William Blake - sylwetka autora

William Blake, angielski poeta, pisarz, rytownik i malarz, jest uważany za prekursora romantyzmu. Jego współcześni często określali go mianem Mad Blake, czyli szalonego Blake'a, a w literaturze angielskiej czasami zaliczany jest do poetów wyklętych. Przyszedł na świat na Broad Street w Londynie, w rodzinie średniozamożnego pończosznika. Jego wczesny talent do rysunku skłonił rodziców, by w wieku dziesięciu lat zapisali go do szkoły artystycznej. Już wtedy zaczęło go interesować rytownictwo, zajął się także tworzeniem i kolekcjonowaniem sztychów.

W 1771 roku, mając piętnaście lat, zaczął nauki w warsztacie rytowniczym u Henry’ego Basire’a. Rytownicy w tamtym czasie nie byli darzeni dużym szacunkiem, a sama profesja traktowana była jako rzemiosło podrzędne. Mimo to, Blake zdecydował się na ten krok, ponieważ czuł silne powołanie artystyczne. Jego osobowość cechowały niezwykłe, mistyczne i wizjonerskie cechy, które odzwierciedlały się w jego twórczości.

Pierwsze lata jego działalności skoncentrowały się na kopiowaniu znanych dzieł i projektowaniu nagrobków, a także ilustracji do książek. W wieku 21 lat rozpoczął samodzielną pracę jako rytownik. Chociaż udało mu się zostać przyjętym do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, jego zamiłowanie do klasycznego piękna prowadziło go do sprzeciwu wobec dzieł niektórych współczesnych artystów.

W 1782 roku poznał Johna Flaxmana, który stał się jego mecenasem. Tego samego roku wziął ślub z Catherine Boucher i uczył ją czytać, pisać, a także tworzyć ryciny. Ich związek, mimo początkowych trudności, takich jak analfabetyzm Catherine, przetrwał aż do śmierci Blake’a.

Pod koniec życia artystę pochłaniała praca nad ilustracjami do biblijnej Księgi Hioba, które spotkały się z dużym uznaniem. Chociaż Blake spędził niemal całe życie w Londynie, nie zdobył dużego uznania za życia, a jego miejsce pochówku na cmentarzu Bunhill Fields pozostało nieoznaczone do późniejszych lat. Dopiero po latach wzniesiono nagrobek jemu i jego żonie.

Blake’a pierwsza publikacja poetycka to "Poetical Sketches" z 1783 roku, a jego charakterystyczna technika ilustrowania książek kolorowymi iluminacjami ujawniła się w publikacji "There Is No Natural Religion" z 1788 roku. Najsłynniejsze z jego dzieł poetyckich, "Songs of Innocence" i "Songs of Experience", pozostają po dziś dzień podejmując tematy kontrastów w życiu ludzkim.

Blake inspirował się teologiczną myślą Emanuela Swedenborga, z którego poglądami zapoznał się w 1789 roku. Chociaż związał się z Nowym Kościołem Swedenborgiańskim, szybko opuścił jego szeregi, a samego Swedenborga skrytykował w "The Marriage of Heaven and Hell". To dzieło, stworzone w duchu Miltona, traktuje dobro i zło jako dwie niezbędne dla ludzkiego istnienia siły.

W twórczości Blake’a obecne były także biblijne metafory, inspirowane przez różne odłamy protestanckie. Dla niego najważniejszym doświadczeniem mistycznym było objawienie, a wyobraźnia, zwana przez niego Wizją, stanowiła boski pierwiastek w każdym człowieku. Blake uważał, że sztuka przewyższa naukę w swoim duchowym i twórczym wymiarze.

Jego twórczość, choć trudna w odbiorze, nie była przeznaczona dla przeciętnych odbiorców. Blake poszukiwał wyrafinowanego odbiorcy, który byłby w stanie zrozumieć jego głębokie i złożone przesłania.