Uwe Johnson - sylwetka autora

Data i miejsce urodzenia:

20 Czerwca 1934

Data i miejsce zgonu:

22 Lutego 1983

Uwe Johnson urodził się w 1934 roku w obecnym Kamieniu Pomorskim. Rozpoczął studia germanistyczne na uniwersytecie w Rostocku z zamiarem pracy jako redaktor w wydawnictwie. Wkrótce jednak sprzeciwił się tamtejszym atakom na Kościół Ewangelicki, za co został usunięty z uczelni. Kontynuując naukę, przeniósł się na Uniwersytet im. Karola Marksa w Lipsku, gdzie napisał pracę dyplomową pod kierunkiem Hansa Mayera. W 1958 roku opuścił NRD, osiadając w berlińskim Friedenau, nieopodal Güntera Grassa. W 1961 roku światło dzienne ujrzała jego druga książka, "Das dritte Buch über Achim".

Po dwuletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych (1966-1968), Johnson rozpoczął prace nad swoim opus magnum, "Jahrestage. Aus dem Leben von Gesine Cresspahl". Trzy pierwsze części opublikowano w latach 1970-1973, a ostatnią w 1983 roku. "Jahrestage" to podróż autora w głąb własnych korzeni, prowadzona bez nostalgii. Powieść doskonale obrazuje relacje jednostki z totalitarną władzą, motyw przewijający się w twórczości Johnsona.

W 1974 roku przeniósł się do Sheerness-on-Sea, na wyspę Sheppey w angielskim hrabstwie Kent, blisko ujścia Tamizy. Był członkiem Gruppe 47, a wśród jego bliskich przyjaciół byli szwajcarski pisarz Max Frisch oraz, odkąd mieszkał w USA, Hannah Arendt i wydawca Helen Wolff. Kariera literacka przyniosła Johnsonowi wiele nagród, w tym Międzynarodową Nagrodę Wydawców (1962), Nagrodę im. Georga Büchnera (1970), Nagrodę im. Wilhelma Raabe (1975) oraz Nagrodę im. Tomasza Manna (1979).

13 marca 1984 roku Uwe Johnson został znaleziony martwy w swoim domu w Sheerness-on-Sea, choć zmarł na skutek niewydolności serca w nocy z 23 na 24 lutego. Po jego śmierci Heinrich Böll napisał: "Jego wielkość polegała na jedności cierpliwości i smutku, prostoty i wrażliwości, gniewu i skrupulatności: postrzegał swój czas w jedynie możliwy sposób. Dopiero późniejsze epoki dostrzegą jego wielkość".

W czasach PRL-u Johnson uznawany był za reakcjonistę i rewizjonistę, co skutkowało zakazem publikacji jego dzieł. Mimo że po 1989 roku cenzura upadła, żaden polski wydawca nie zdecydował się na przypomnienie tej znakomitej postaci literatury niemieckojęzycznej z okresu powojennego.