Ryūnosuke Akutagawa - sylwetka autora

Ryūnosuke Akutagawa, urodzony 1 marca 1892 roku w Tokio, zmarł 24 lipca 1927 roku w tym samym mieście, był japońskim pisarzem i poetą. Często nazywany jest "ojcem krótkiej historii japońskiej". Tradycyjnie przyjmuje się, że Akutagawa przyszedł na świat w roku, miesiącu, dniu i godzinie smoka (tatsu) według kalendarza chińsko-japońskiego. To skłoniło jego rodzinę do nadania mu imienia Ryūnosuke, odnoszącego się do smoka (ryū oznacza "smok" w sinojapońskim). Niemniej jednak brak precyzyjnych danych dotyczących dokładnej godziny jego narodzin oraz fakt, że miesiąc jego urodzenia przypadał na "tygrysa", powodują, że wiarygodność tej wersji jest niepewna, tym bardziej że Akutagawa używał różnych wersji swojego imienia.

Akutagawa urodził się w Tokio jako syn Toshizō Niihara, mleczarza, i Fuku Niihara. Jego matka zachorowała psychicznie wkrótce po jego narodzinach, dlatego wychowywał się u wujostwa. Po śmierci matki został formalnie zaadoptowany, stąd też jego nazwisko to panieńskie nazwisko matki. W 1913 roku rozpoczął studia z literatury angielskiej na Uniwersytecie Cesarskim w Tokio. W 1915 roku zyskał uznanie, publikując opowiadanie "Rashōmon", które przyciągnęło uwagę wybitnego pisarza Natsume Sōseki. Akutagawa poświęcił się głównie krótkim formom literackim, dostrzegając w nich swoje ulubione medium wyrazu. Napisał ponad 150 krótkich opowiadań, takich jak "Hana", "Kumo no ito", "Jigoku-hen". Jego twórczość stała się fundamentem dla filmu "Rashōmon" Akiry Kurosawy, szczególnie bazującego na utworze "Yabu no naka".

W trakcie studiów Akutagawa oświadczył się przyjaciółce z dzieciństwa, Yayoi Yoshida, jednak rodzina nie zaakceptowała tego związku. W 1916 roku zaręczył się z Fumi Tsukamoto, którą poślubił dwa lata później. Para miała troje dzieci: Hiroshi, Takashi i Yasushi. W 1921 roku, będąc u szczytu swojej sławy, postanowił przerwać pisanie i wyjechał na cztery miesiące do Chin jako korespondent dla "Ōsaka Mainichi Shinbun". Pobyt w Chinach osłabił jego zdrowie i po powrocie nigdy nie odzyskał pełni sił. Niemniej jednak wkrótce po powrocie opublikował swoje najgłośniejsze dzieło, "Yabu no naka" (1922). Przez resztę życia zmagał się z nerwicą i halucynacjami. Akutagawa popełnił samobójstwo 24 lipca 1927 roku przez przedawkowanie Veronalu.

Podobnie jak jego mentor Natsume Sōseki, Akutagawa stał się symbolem japońskiej wrażliwości na zmiany zachodzące w społeczeństwie. W 1935 roku jego przyjaciel Kikuchi Kan ustanowił nagrodę Akutagawa – najbardziej prestiżowe wyróżnienie literackie w Japonii.