Roy Jacobsen - sylwetka autora

Norweski prozaik dorastał w Grorud, który w tamtych czasach był przedmieściem Oslo. Lata 1979-1986 spędził w Sollfjellsjøen, rodzinnym miejscu swojej matki leżącym w regionie Nordland. Te dwa miejsca często można odnaleźć w jego dziełach. Swój literacki debiut zaliczył w 1982 roku zbiorem opowiadań "Fangeliv" (Więzienne życie), za który został uhonorowany nagrodą im. Tarjei Vesaasa. W 1991 roku wydał powieść "Seierherrene" (Zdobywcy), która zdobyła nominację do Nagrody literackiej Rady Nordyckiej. Książka przedstawia dzieje dwóch pokoleń norweskiej rodziny Jacobsen, ukazując transformację warunków i stylu życia w kraju. Na przestrzeni kilku dekad XX wieku Norwegia przeszła z tradycyjnego społeczeństwa rolników i robotników do nowoczesnej społeczności postindustrialnej. Do tych motywów Jacobsen powraca w powieści "Vidunderbarn" (pol. "Cudowne dzieci", 2012). Akcja rozgrywa się głównie na początku lat 60. XX wieku, gdy życie Finna, ucznia szkoły podstawowej i jego rozwiedzionej matki mieszkającej w blokowisku w Oslo, zmienia się za sprawą siedmioletniej przyrodniej siostry chłopca. To historia dorastania, w której nostalgiczna tęsknota przeplata się z ironią, a wspomnienia beztroski zderzają się z trudną rzeczywistością.

W Polsce ukazały się także inne dzieła Jacobsena, w tym thriller "Det nye vannet" (pol. "Nowa woda", 1998) oraz powieść psychologiczno-sensacyjna "Ismael" (pol. "Izmael", 1998). Jego teksty można także znaleźć w zbiorach takich jak "Norwegia: Przewodnik nieturystyczny" (2011) oraz "Antologia współczesnej prozy norweskiej" (1996). Dodatkowo Jacobsen napisał biografię Trygve Bratteliego, pełniącego funkcję premiera Norwegii w latach 70. XX wieku.