Romuald Broniarek - sylwetka autora

Romuald Broniarek, urodzony w 1931 roku w Warszawie, to wybitny fotograf i fotoreporter, którego działalność zawodowa była ściśle związana z tygodnikiem „Przyjaźń” — organem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Rodzina Broniarków, będąca warszawiakami od pokoleń, przeżyła wiele trudnych chwil podczas II wojny światowej. Po wybuchu wojny uciekli na wschód, lecz ostatecznie wrócili do stolicy. W czasie powstania warszawskiego, jego rodzice zostali deportowani do obozów koncentracyjnych, gdzie zginęła matka. Opiekę nad Romualdem i jego bratem Andrzejem przejęli dziadkowie, a po wojnie rodzina osiedliła się w Jeleniej Górze.

Broniarek, początkowo pracując jako pomocnik w zakładzie fotograficznym, zdobywał umiejętności w zakresie fotografii i pracy w ciemni. W 1950 roku powrócił do Warszawy, gdzie pracował w różnych miejscach, między innymi w zakładzie fotograficznym, który później przekształcił się w Spółdzielnię Pracy Usług Fotograficznych „Polifoto”. W 1951 rozpoczął pracę w Centralnej Agencji Fotograficznej (CAF), a później zaczął realizować marzenie o karierze fotoreportera.

W 1955 roku dołączył do redakcji tygodnika „Przyjaźń”, gdzie pracował aż do zamknięcia pisma w 1990 roku. Jego zadania obejmowały dokumentowanie wydarzeń związanych z propagandą ZSRR, takich jak wystawy osiągnięć technologicznych czy Festiwal Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Z czasem Broniarek zyskał zlecenia na bardziej różnorodne tematy, jak sesje w zakładach pracy, na budowach i wyjazdy pociągiem przyjaźni po Związku Radzieckim. W jego pracy obecna była również fotografia rodzajowa oraz (proto)reklamowa.

Jego zdjęcia cechowały się dbałością o kompozycję i estetykę, często ujmując życie codzienne w tonie nieco wyidealizowanym, a jednocześnie dokumentując rzeczywistość PRL-u. Chociaż unikał tematów kontrowersyjnych i niezgodnych z linią partii, jego fotograficzne oko i umiejętności dodawały tym kadrom wartości artystycznej.

Z dorobku Romualda Broniarka wiele zdjęć znalazło się w zbiorach Agencji FORUM, a także w Fundacji Ośrodka KARTA. Jego prace były prezentowane na licznych wystawach, w tym w Domu Spotkań z Historią oraz w Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki. Do końca swojego życia Broniarek pozostawał aktywny zawodowo, a jego wspomnienia i fotografie zostały uwiecznione w publikacji „Fotobiografia PRL. Opowieści fotoreporterów”. Broniarek zmarł w 2013 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek fotograficzny, który nadal inspiruje i dokumentuje ważną część polskiej historii.