Richard Farina - sylwetka autora

Urodzony jako syn Kubańczyka i Irlandki, swoje młodzieńcze lata spędził na Brooklynie. Wybrał się na Cornell University, gdzie studiował anglistykę i uczestniczył w wykładach prowadzonych przez Vladimira Nabokova. Mimo, że został zawieszony z powodów udziału w studenckich protestach i wrócił do nauki, ostatecznie, w 1959 roku, zrezygnował ze studiów tuż przed ukończeniem swojej pracy magisterskiej. Na uczelni połączyła go przyjaźń z Thomasem Pynchonem, który był nawet świadkiem na ślubie Fariny. W tym czasie publikował swoje teksty w „Transatlantic Review” i „Mademoiselle”.

Farina stał się stałym bywalcem White Horse Tavern, popularnego miejsca spotkań nowojorskich poetów oraz artystów, i zacieśnił więzi ze środowiskiem muzyków z Greenwich Village, w tym z Bobem Dylanem oraz Joan Baez. Poślubił Mimi, siostrę Joan, która była jego drugą żoną. Utalentowany muzyk, obdarzony świetnym głosem, tworzył i nagrywał muzykę folkową, często określano go mianem „protest singer”. Wydał trzy albumy, z czego ostatni ukazał się po jego śmierci. Jego relacja z Dylanem jest jednym z głównych tematów książki Davida Hajdu "Positively 4th Street: The Lives and Times of Joan Baez, Bob Dylan, Mimi Baez and Richard Farina". Książka ta ma się ukazać w przyszłości jako część serii „Twarze kontrkultury”.

Zginął tragicznie w wypadku motocyklowym dwa dni po premierze swojej pierwszej i jedynej powieści. W chwili wypadku był pasażerem motocykla prowadzonego przez mężczyznę poznanego na przyjęciu. Jego miejsce pochówku znajduje się w Monterey w Kalifornii, gdzie prosty nagrobek zdobi duża hippisowska „pacyfa”. Pamięć o nim została uczczona przez Joan Baez, która nagrała piosenkę "Sweet Sir Galahad". Wdowa po Farinie zebrała i wydała jego pośmiertne wiersze oraz opowiadania pod tytułem "Long Time Coming and a Long Time Gone", będące jego drugą książką.