Prosper Mérimée - sylwetka autora

Prosper Mérimée, znany francuski dramaturg, historyk, archeolog i pisarz, pochodził z zamożnej rodziny. Jego edukacja obejmowała studia prawnicze, języki obce oraz literaturę. Był członkiem prestiżowej Akademii Francuskiej, a także pełnił rolę senatora i inspektora generalnego zabytków historycznych. W młodości Mérimée współpracował z literackim czasopismem Globe.

W 1822 roku zadebiutował dramatem "Cromwell", a trzy lata później wydał zbiór dramatów pod tytułem "Teatr Klary Gazul", gdzie prezentował fikcyjne odkrycia nieznanych pisarzy, jednocześnie krytykując arystokrację i kler. Jego dramat "Żakeria" z 1828 roku ukazywał historię buntu chłopskiego z 1358 roku. W 1829 roku napisał swoją jedyną powieść "Kronika z czasów Karola IX", w której wyraził sprzeciw wobec fanatyzmu religijnego.

Mimo tych osiągnięć, prawdziwa sława Mérimée przyszła wraz z jego nowelami i opowiadaniami. Początkowo publikowane w czasopismach literackich, z czasem zostały zebrane w tomy takie jak "Mozaika" (1833) i "Kolomba" (1840). Do najsłynniejszych należą utwory "Wenus z Ille" (1837), "Mateo Falcone" (1829), "Colomba" (1840), "Lokis" (1869) oraz "Carmen" (1845), która posłużyła jako podstawa do opery Georges'a Bizeta.

Mérimée był również znakomitym tłumaczem literatury rosyjskiej, szczególnie dzieł Aleksandra Puszkina, a także utworów hiszpańskich i angielskich. Po jego śmierci opublikowano również bogatą korespondencję, w tym "Listy do nieznajomej" (1874) oraz "Dzieje drugiego cesarstwa" (1881).